gun down

а) зьбіць (самалёт, пту́шку)

б) разьбіва́ць, забіва́ць (не́чую ініцыяты́ву або́ намага́ньні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

загусці́ ánfangen* zu tönen [zu läuten] (пра звон), zu súrren, zu dröhnen (пра самалёт); zu héulen (пра сірэну)]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

упо́равень, прысл. і прыназ. з Т (разм.).

1. прыназ., з чым. На адной лініі, вышыні, глыбіні і пад.; на адным узроўні.

Вада ў. з краямі бочкі.

Самалёт ляціць у. з воблакамі.

2. прысл., з кім. Аднолькава, на роўных правах.

Адчуваць сябе ў. з іншымі.

3. прыназ., з кім-чым. Поруч, побач.

Сядзець у. з кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

капатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Спец.

1. Накрыць (пакрываць) якую‑н. частку самалёта, аўтамабіля і пад. капотам ​1 (у 2 знач.).

2. Перакуліцца (перакульвацца) цераз насавую частку пры аварыі (пра самалёт, аўтамабіль).

[Ад фр. capoter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́цісты, ‑ая, ‑ае.

Які паступова, непрыкметна зніжаецца; спадзісты, адхонны. Скоцісты бераг рэчкі. □ Двор быў на скоцістым узгорку, крутым і няроўным. Чорны. Праскочыла [Каця] рэдкія хмызы на скоцістым палетку і проста перад сабой убачыла самалёт. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

booking

[ˈbʊkɪŋ]

n.

1) закантрактава́ньне n. (арты́ста)

2) зака́з на ме́сца на самалёт, у гатэ́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

take off

а) узьня́цца, узьляце́ць (пра самалёт)

б) informal ху́тка вы́йсьці; пайсьці́; уцячы́, сарва́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бамбардзіро́ўшчык, ‑а, м.

1. Ваенны самалёт, прызначаны для разбурэння чаго‑н. з паветра. Эскадрыллі бамбардзіроўшчыкаў і штурмавікоў праносіліся над шашой і лесам, і зямля ўздрыгвала ад моцных глухіх выбухаў. Шамякін.

2. Разм. Лётчык бамбардзіровачнай авіяцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазнава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны служыць для апазнавання. [Ірына Антонаўка:] — Не ведаю. Самалёт быў, казалі, без апазнавальных знакаў. Мележ. [Хлопец] ірвануў — расшпіліў два верхнія гузікі мундзіра, выняў з-пад кашулі і сарваў са шнурка цёплы апазнавальны жэтон. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dywan, ~u

м. дыван, кілім;

dywan perski — персідскі дыван;

latający dywan — кілім-самалёт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)