Klébstoff

m -(e)s, -e клей; вя́жучае рэ́чыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

антыге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да антыгену. Антыгеннае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцэраге́н, ‑а, м.

Рэчыва, фактар, якія садзейнічаюць узнікненню злаякасных пухлін.

[Лац. cancer — злаякасная пухліна і грэч. genos — паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўзгара́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не можа загарэцца. Неўзгаральнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

студзяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на студзень ​2, жэле. Студзяністае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урабілі́н, ‑у, м.

Жоўтае фарбавальнае рэчыва з групы жоўцевых пігментаў.

[Ад грэч. úron — мача і лац. bilis — жоўць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утвара́льнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, элемент, якія ўтвараюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплатво́рны, ‑ая, ‑ае.

Здольны ўтвараць цяпло. Цеплатворны матэрыял. Цеплатворнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмульсі́н, ‑у, м.

Спец. Бялковае рэчыва, якое знаходзіцца ў міндалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаля́цыя, -і, ж.

1. гл. ізаляваць, ізалявацца.

2. Рэчыва, матэрыял, якімі ізалююць электрычныя правады і іншыя праваднікі энергіі (спец.).

Провад з двайной ізаляцыяй.

|| прым. ізаляцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)