абра́днасць, ‑і, ж.

1. Сукупнасць абрадаў якога‑н. культу. Свята зімы ўключае ў сябе многія элементы зімовай народнай абраднасці, якая склалася ў кожнага народа на працягу стагоддзяў.

2. Абрадавы звычай. З прычыны гэтага адпала неабходнасць усякіх далейшых ахвяр, а разам з тым адпала і падстава для мноства рэлігійных абрадаў; але вызваленне ад абраднасцей, якія затруднялі або рабілі немагчымымі зносіны з іншаверамі, было першай умовай, сусветнай рэлігіі. Энгельс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадыхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Уздыхнуць на поўныя грудзі.

•••

Не прадыхнуць — а) пра духату, дрэнны пах, ад чаго цяжка дыхаць. Узімку — сцюжа дзьме, а ўлетку — ад духаты і смуроду не прадыхнуць. Гарэцкі; б) перан. Пра вялікую колькасць, мноства чаго‑н. [Галя:] — Ведаеце, ён так не ў пару захварэў. Вось дома трэба сядзець, бюлетэнь выпісалі, а ў нас жа год канчаецца, работы гэтулькі, што не прадыхнуць. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнаста́йнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць мноства непадобных элементаў у чым‑н.; адсутнасць аднастайнасці. Панна Марына, без спрэчкі, мела перавагу над Ядвісяю ў харастве, але разам з гэтым уступала Ядвісі ў разнастайнасці праяўленняў жыцця. Колас. Прыгожыя карціны роднага беларускага пейзажу мільгалі адна за адной, песцячы погляд мяккасцю і разнастайнасцю фарбаў. Васілевіч. Метад сацыялістычнага рэалізму мае на ўвазе шматграннасць мастацтва, разнастайнасць стыляў, творчых манер і кірункаў. Конан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nawał, ~u

м. процьма; безліч; мноства; навал;

nawał myśli — паток думак;

nawał pracy — навал (гара, куча) працы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bunch

[bʌntʃ]

1.

n.

1) гро́нка f.

bunch of grapes — гро́нка вінагра́ду

2) informal гру́па f.; мно́ства n., зьвя́зак -ку m.

a bunch of thieves — ша́йка зладзе́яў

a bunch of brothers — мно́ства брато́ў

a bunch of keys — зьвя́зак ключо́ў

3) гуз -а m.; пухлі́на f.

2.

v.t.

1) вяза́ць, зьвя́зваць у пучкі́, вя́зкі

2) фалдава́ць, мо́ршчыць (суке́нку)

3.

v.i.

зьбіра́цца, зьбіва́цца ў ку́пу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

many

[ˈmeni]

1.

adj. more, most

шмат які́я, мно́гія; шматлі́кі; шмат

many people — шмат які́я лю́дзі

many years ago — шмат гадо́ў таму́

2.

n.

1) шмат хто

many of us — шмат хто з нас

2) вялі́кая ко́лькасьць, мно́ства

There were many at the dance — На та́нцах было́ шмат людзе́й

good many — до́сыць вялі́кая ко́лькасьць

a great many — ве́льмі шмат, мно́ства n.

how many? — ко́лькі?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГЛАСАПТЭ́РЫЕВАЯ ФЛО́РА,

гандванская флора, існавала на мацерыку Гандвана з позняга карбону да ранняга трыясу. Выяўлена па знаходках у Антарктыдзе, Аўстраліі, Еўропе. Узнікненне і развіццё гіпатэтычнага мацерыка Гандвана з пашыраным абледзяненнем вызначылі аднастайны і бедны ў відавых адносінах своеасаблівы склад гласаптэрыевай флоры, для якой было характэрна мноства гласаптэрысаў і хвашчоў. На Беларусі магчыма існаванне рэшткаў гласаптэрыевай флоры ў адкладах позняга карбону і ранняй пярмі.

т. 5, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кана́ва, кына́ва ’доўгі неглыбокі і нешырокі роў для сцёку вады’ (ТСБМ, Сержп. Ск., Сцяшк., Яруш., Бяльк.; ганц., вільн., гарад. Сл. паўн.-зах.); ’пашыранае і выраўненае рэчышча’ (слаўг., Яшк.); міёр. къна́віна ’канава’, дубров. кына́ў, міёр. (Нар. словатв.), кана́ўка (Сцяшк.; ветк., слаўг., Яшк.). Н.-луж. kanała ’тс’. Пераробленае польск. kanał ’канал’ (параўн. бел. дубров.) > канаў, аднак незвычайнасць заканчэння на ‑ў прывяла да рэгулярнага афармлення ў ‑ва (напр., як ва́равамноства’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bunch1 [bʌntʃ] n.

1. вя́зка, звя́зак;

a bunch of keys звя́зак ключо́ў;

a bunch of flowers буке́т кве́так;

a bunch of grapes гро́нка вінагра́ду

2. infml гру́па (людзей)

3. мно́ства;

He’s got a bunch of friends. У яго шмат сяброў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

host1 [həʊst] n.

1. гаспада́р;

a host country краі́на, яка́я прыма́е гасце́й;

play host to smb. прыма́ць гасце́й

2. вяду́чы, канферансье́ (на радыё, тэлебачанні)

3. comput. гало́ўны камп’ю́тар, цэнтра́льны працэ́сар

4. (of) мно́ства, про́цьма, бе́зліч;

a host of children ку́ча дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)