экстрэ́мум
(лац. extremum = край, канец)
мат. найбольшае і найменшае значэнні якой-н. функцыі; ужываецца для аб’яднання паняццяў максімуму і мінімуму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
завалачы́ся, -лаку́ся, -лачэ́шся, -лачэ́цца; -лачо́мся, -лачаце́ся, -лаку́цца; -ло́кся, -лакла́ся, -ло́кся; -лачы́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чым. Закрыцца, зацягнуцца (хмарамі, туманам і пад.).
Неба завалаклося хмарамі.
Вочы завалакліся слязамі.
2. Зайсці, зацягнуцца куды-н. (разм.).
Завалокся на край свету.
|| незак. завалака́цца, -а́ецца (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
губа́¹, -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.
Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.
Верхняя г.
Сціснуць губы.
Кусаць губы (таксама перан.: выражаць злосць, незадавальненне).
|| памянш. гу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
|| прым. губны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
краёк, крайка, м.
Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўзло́жжа Край логу або край поля ўздоўж логу (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Райту́ззе ’лахмоцце, патрапаны край адзення’ (Касп.). Да райтузы (гл.) з пашырэннем семантыкі, абумоўленым зборнасцю.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przesolić
зак.
1. перасаліць;
2. перан. хапіць праз край; перабраць меру
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Suum cuique mos est
У кожнага свой нораў/звычай.
У каждого свой нрав/обычай.
бел. Як хто хоча, так па сваім бацьку плача. Ты граеш, як знаеш, а я скачу, як хачу. Які край, такі і абычай. Што двор, то нораў. Што край ‒ то абычай, што сяло ‒ то навіна. Што край ‒ то абычай, што сяло ‒ то нораў, што галава ‒ то розум.
рус. У всякой пташки свои замашки. У всякой пичужки свой голосок. У всякого Мирона свой приём. Всякий гад на свой лад. Что город, то норов. У всякого попа по-своему поют. У всякой стряпки свои порядки. Что город, то норов, что деревня, то обычай. Что старец, то и ставец. Что край, то обычай. Что двор, то говор, что конь, то норов. Что изба, то стряпня. У всякого попа по-своему поют.
фр. Autre ville autres mœurs (Другой город ‒ другие обычаи). Autant de pays, autant de moeurs (Сколько стран, столько и обычаев).
англ. Every country has its customs (В каждой стране свои традиции). Every cock sings in his own manner (Каждый петух поёт на свой лад). Every man to his taste (У каждого свой вкус).
нем. Andere Länder, andere Sitten (Другие страны, другие обычаи). Andere Städtchen, andere Mädchen (Другие городки, другие девушки). Jeder Vogel hat seinen Gesang (У каждой птицы своя мелодия/пение).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
well2 [wel] v. падыма́цца (пра ваду);
Tears welled up in her eyes. Яе вочы напоўніліся слязамі.
well over [ˌwelˈəʊvə] phr. v. перапаўня́цца; лі́цца це́раз край
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
страна́ ж.
1. (местность, край) краі́на, -ны ж., край, род. кра́ю м., старо́нка, -кі ж.;
в жа́рких стра́нах у цёплых края́х;
2. (государство) краі́на, -ны ж.;
по всей стране́ па ўсёй краі́не;
стра́ны све́та геогр. кіру́нкі све́ту.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)