лямава́ць

(польск. lamować, ад фр. lame = бляшка, паясок)

абшываць край матэрыялу, адзення іншым матэрыялам, тасьмой, футрам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́рга

(лац. margo = край, мяжа)

поле, пакінутае для памет, на камерцыйных лістах і іншых дзелавых дакументах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пагасці́ць, ‑гашчу, ‑госціш, ‑госціць; зак.

Гасціць некаторы час. Да бацькоў, у край мой беларускі, Я прыехаў пагасціць здалёк. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячо́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. З вялікай колькасцю пячор. Пячорысты край.

2. У анатоміі — губчаты, з пустотамі, каналамі. Пячорыстая тканка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бегчы, -бегу, -бежыш, -бежыць; -бежым, -бежыце, -бегуць; -бег, -гла; -бежы; зак.

1. Выйсці адкуль-н., накіравацца адкуль-н., куды-н., рухаючыся бягом.

В. з хаты.

З лесу выбег лось.

2. Выцечы адкуль-н. цераз край.

Выбегла малако з каструлі.

|| незак. выбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрыбе́т, -бта́, М -бце́, мн. -бты́, -бто́ў, м.

1. Пазваночнік чалавека або жывёлы.

2. Спіна (разм.).

3. перан. Верхні край чаго-н.

Х. хвалі.

4. Рад гор, якія працягнуліся ў адным напрамку; горны ланцуг.

Горны х.

|| прым. хрыбто́вы, -ая, -ае і хрыбе́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АВЕРЛО́К

(англ. overlock),

краеабкідальная швейная машына пяцельнага шыўка, дзе адна з петляў агінае край зрэзу дэталі. Выкарыстоўваецца пры пашыве вырабаў з трыкат. палатна.

т. 1, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наш

1. (ж. и ср. на́ша) мест. притяж., м. наш;

н. край — наш край;

на́ша магу́тная радзі́ма — на́ша могу́чая ро́дина;

на́ша дабро́ — на́ше добро́;

2. в знач. сущ., разг. (начальник, хозяин) наш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старо́нка ж.

1. прям., перен. страни́ца;

на ~ках кні́гі — на страни́цах кни́ги;

~кі гісто́рыі — страни́цы исто́рии;

2. уменьш.-ласк. (местность, страна) сторона́, край м., сторо́нка;

ро́дная с. — родна́я сторона́ (сторо́нка), родно́й край

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пе́рчык ’край (стала)’ (хойн., Мат. Гом.). Да пе́рак (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)