каклю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Палачка з патаўшчэннем на адным канцы і з шыйкай і гузікам на другім для пляцення карункаў. Убаку сядзела за каклюшкамі Глебавічна. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усячэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. усячы.

2. У граматыцы, літаратуразнаўстве — скарачэнне слова або верша ў канцы, а таксама само слова або верш з такім скарачэннем. Дактыль з усячэннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дашна́кі

(арм. dasnakcutjun = яднанне, саюз)

члены армянскай нацыянальнай партыі, якая ўзнікла ў канцы 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраэлектро́д

(ад мікра- + электрод)

самы тонкі электрод у канцы ўчастка электрычнага ланцуга; выкарыстоўваецца ў медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пастскры́птум

(лац. postscriptum = пасля напісанага)

прыпіска ў канцы пісьма пасля подпісу (абазначаецца літарамі Р. S.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шке́нцель

(гал. schenkel)

кароткі стальны або пяньковы карабельны трос з блокам ці кольцам на канцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эпанаго́га

(гр. epanagoge = падвышэнне)

зборнік грэка-рымскага або візантыйскага права, выдадзены ў канцы 9 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вы́куркалявацца ’звесці канцы з канцамі’ (КЭС, лаг.). Запазычанне з польск. wykarkulować ’разлічыць, скамбінаваць’ або самастойнае ўтварэнне ад калькуляцыя, калькуляваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wiązać

незак.

1. вязаць; звязваць;

2. перан. злучаць; яднаць;

wiązać koniec z końcem — зводзіць канцы з канцамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надры́ўны, ‑ая, ‑ае.

Рэзкі, хваравіта напружаны, з надрывам (у 3 знач.). Надрыўны плач. □ Лясы шумелі на трывогу, І голас іх надрыўны быў. Глебка. Недзе ў канцы вагона надрыўным басам закрычаў чалавек. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)