падаві́цца, ‑даўлюся, ‑давішся, ‑давіцца; зак., чым і без дап.
Задыхнуцца ад чаго‑н., што засела, затрымалася ў горле. Падавіцца яблыкам. Падавіцца рыбнай кветкай. □ [Аленка:] — Куры тут. Стаміўся ж. — Угу, — падавіўся зацяжкай Міхась і закашляўся. — Затое давёў машыну да ладу. Можна ехаць спакойна. Б. Стральцоў. / у лаянк. ужыв. — Падавіся ты гэтым сваім ордэрам, — зусім спакойна, без злосці сказала Марына. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прырва́цца, ‑рвуся, ‑рвешся, ‑рвецца; ‑рвёмся, ‑рвяцеся; зак.
Разм. Дабрацца, дапасці да чаго‑н. вельмі жаданага. Прырвацца да яды. □ Ды і як жа ехаць, калі пад нагамі ды вакол такая зямля багатая, сібірская! Рады былі мы, што да яе прырваліся, дык ужо не хацелі з яе сыходзіць. Галавач. Аралі — хто дзе як прырваўся, і ўдоўж і ўпоперак. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ука́тыватьII несов. (к укати́ть)
1. (угонять, катя) каці́ць; (выкачивать) выко́чваць; (откачивать) адко́чваць; (куда-л.) зако́чваць;
2. (уезжать) разг. е́хаць; (выезжать) выязджа́ць; (отъезжать) ад’язджа́ць; (куда-л.) заязджа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
перакладны́ I уст.
1. прил. перекладно́й;
2. в знач. сущ. чаще мн. перекладны́е;
е́хаць на ~ны́х — е́хать на перекладны́х
перакладны́ II (о литературе и т.п.) переводно́й;
п. рама́н — переводно́й рома́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
аб’е́зд м
1. (дзеянне) Herúmfahren n -s; Beréisen n -s;
2. (месца на дарозе) Úmleitung f -, -en, Úmweg m -(e)s, -e;
е́хаць у аб’е́зд éinen Úmweg máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
sygnał, ~u
sygna|ł
м. сігнал;
~ł alarmowy — сігнал трывогі;
jechać na ~le — ехаць з сірэнай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tranzyt, ~u
м. транзіт;
tranzyt bezcłowy — бяспошлінны транзіт;
jechać ~em przez Węgry — ехаць транзітам праз Венгрыю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
motor
[ˈmoʊtər]
1.
n.
1) рухаві́к -а́ m., мато́р -а m.
2) аўтамабі́ль -я m.
2.
adj.
мато́рны (пра ло́дку); ру́хальны (пра нэ́рв, му́скул)
3.
v.
е́хаць аўтамабі́лем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
або́чына, ‑ы, ж.
Бакавая частка дарогі. Ляжаць маўкліва на абочынах Бязногія грузавікі. Панчанка. Нявада ішоў абочынай гасцінца, адкуль увесь снег змяло ў прыдарожныя лагчыны. Чорны. // Ускраіна чаго‑н. (лесу, поля і пад.). Абочына паляны, а Васіль ужо думаў аб тым, што прыйдзецца ехаць, не ўбачыўшы Антося, і раптам на абочыне луга за кустом лазняку заўважыў уваткнутую ў зямлю касу. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пажада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Выказаць або займець якое‑н. жаданне; захацець. [Манг] быў вольны, ён мог адлучацца, калі захоча, ехаць, куды пажадае! Маўр. [Міхась:] — Чалавек можа дабіцца вельмі многага. Варта яму толькі моцна пажадаць... Краўчанка.
2. чаго, каму і без дап. Выказаць пажаданне. [Стары] урачыста пажадаў сыну з нявесткай добрага здароўя. Брыль. На развітанне жанчына ад душы пажадала: — Спакойнай ночы! Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)