Та́хля ’вялікі ліст шкла’ (ТС). З польск. tafla ’пліта, пласціна, ліст’, што з ням. Tafel ’дошка, пліта’ (Брукнер, 563), магчыма, пад уплывам кафля (ЕСУМ, 5, 528), гл. Параўн. тапля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
leaf
[li:f]
1.
n., pl. leaves
1) ліст -а́ і (збо́рнае) -у m., pl. лісты́, лісьцё n.
the fall of the leaves — апада́ньне лісто́ў
2) ліст -а́ m., а́ркуш -а m. (папе́ры, мэта́лу, фане́ры)
3) устаўна́я до́шка, адкідна́я до́шка (у стале́)
2.
v.i.
пакрыва́цца лісьцём, распуска́цца
3.
v.t.
гарта́ць, пераго́ртваць (старо́нкі кні́гі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
метро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
Разм.
1. Мерка (звычайна двухметровая) для падліку чаго‑н. у метрах. Косцік з вельмі гаспадарлівым і заклапочаным выглядам прайшоў паўз.. [мужчын] да калгаснага двара з метроўкаю на плячы. Чорны.
2. Пра дровы, дошкі і пад. даўжынёю ў адзін метр. Дошка-метроўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Апо́лак, апо́л (Сцяшк.), абапалак (Інстр. II) ’крайняя дошка з бервяна’. Рус. дыял. ополок, обаполок ’тс’, укр. обаполок, обапіл ’тс’, рус., укр. ополок, обаполок маюць таксама значэнне ’частка скуры на жываце’ і ’ўскраіна’. Польск. opołek ’гарбыль’. Аполак утворана ад полъ ’бок, край’ з прэфіксальным о‑ (> а‑) і суфіксам ‑ъкъ (> ‑ак), як акраек; параўн. абочына. Агульнае значэнне ’тое, што з краю’ (параўн. чэш. opolí) канкрэтызуецца па-рознаму ў розных выпадках, у прыватнасці ’дошка з краю бервяна’. Не выключана, што польскае з беларускай.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
blat, ~u
м.
1. дошка; пліта;
blat stołu — стальніца;
2. жалезны ліст;
3. пляскатая паверхня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
hoarding
I [ˈhɔrdɪŋ]
n.
1) зьбіра́ньне, назапа́шваньне n.
2) запа́с -у m., назапа́шанае n.
II [ˈhɔrdɪŋ]
n., Brit.
1) часо́вы плот
2) до́шка для абве́стак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
табло́
(фр. tableau, ад лац. tabula = дошка)
шчыт, на якім пры дапамозе светлавога сігналу перадаецца якая-н. інфармацыя (рэкламная, спартыўная, біржавая і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
палі́ца ж
1. (дошка) Fach n -(e)s, Fächer; Regál n -s, -e;
на палі́цах кні́гарняў in den Regálen der Búchhandlungen;
2. (частка плуга) Ábleger m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
баля́сіна, ‑ы, ж.
1. Тое, што і баляса (у 1 знач.).
2. Жэрдка або дошка, якая аб’ядноўвае балясы і з’яўляецца поручнямі. І тут мне стукнула ў галаву думка: прамаршыраваць па балясіне моста. Якімовіч. Паклаўшы кнігу на балясіну, .. [Сцяпан] распаліў люльку, прайшоў у кут тэрасы, паглядзеў на веснічкі і далей, на дарогу. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апо́лак, ‑лка, м.
Крайняя дошка, выпуклая з аднаго боку, якая атрымліваецца пры апілоўцы бярвенняў. Ля дзвярэй прыбудоўка з аполкаў, нешта накшталт сянец, два акны, з аднаго боку і другога. Чорны. А дзядзька моўчкі стаў збірацца: Дастаў сякерку і свярдзёлак, Пад паху сунуў ён аполак На латакі і на падстаўкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)