2) цана тавару, даход без выліку скідак, расходаў (параўн.нета 2).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Róhling
m -s, -e
1) гру́бы [жо́рсткі] чала́век
2) тэх. загато́ўка, адлі́ўка
3) цэ́гла-сырля́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
klóbig
1.
a
1) бясфо́рменны
2) нязгра́бны, гру́бы
2.
adv
sich ~ áusdrücken — няскла́дна выка́звацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
rugged[ˈrʌgɪd]adj.
1. няро́ўны, нягла́дкі (пра ландшафт);
rugged coast скалі́сты бе́раг
2.гру́бы;
rugged features гру́быя ры́сы тва́ру
3. трыва́лы, усто́йлівы
4. выно́слівы, сто́йкі;
rugged men загартава́ныя лю́дзі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Кру́пны ’буйны, грубы’ (ТС). Укр.крупний, рус.крупный ’тс’, балг.крупен, серб.-харв.кру́пан ’тс’, польск.krupny ’крупавы’, чэш.krupny ’тс’. З гэтага супастаўлення відаць, што пераход у значэнні ’крупавы’ > ’крупны, вялікі’ звязаны з супрацьпастаўленнем мука — крупа («крупная» мука, з нямолатымі зярнятамі). Параўн. балг.крупно (брашно) ’крупная (мука)’ (Трубачоў, Дополн., 2, 386). Гл. крупы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́шар ’корм для скаціны’ (Карскі, Труды, 415; Скарбы), ’грубы корм для жывёлы’ (Сцяшк. МГ, Сл. ПЗБ; воран., Шатал.), ’зялёная маса сумесна пасеяных вікі і аўса’ (Шчарб.), ’адходы, смецце’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. ’тытунь’ (пасі., Сл. ПЗБ); сюды ж, відаць, патур (< пошыр < пошар) ’пацяруха’ (Мат. Гом.; Сцяшк. Сл.). З літ.pašaras ’корм’ < šerti ’карміць’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 49). Гл. таксама пашары.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сыраве́жка (сыравѣжка) ’сыраежка’ (Шымк. Собр., Касп., Бяльк., Мат. Маг., Сярж.–Яшк.). Рэкамендавана ў якасці асноўнага наменклатурнага тэрміна для называння грыбоў Russula ў беларускай мікалогіі (Сярж.–Яшк., 40), побач з ім часта ўжываюцца сураве́жка, сыраежка (гл.), якія лічацца зыходнымі. Магчыма, збліжана з сыравы, суравы (гл.), параўн. славен.surovež ’грубы’. Формы сыраве́га, сыравя́га, сыравежа ’тс’ (Сярж.) другаснага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ciosany
вычасаны; чэсаны; высечаны;
ciosany z marmuru — высечаны з мармуру;
z gruba ciosany — грубы; нязграбны; няскладны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
хаму́т, -а́, М -муце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Частка вупражы ў выглядзе драўлянага каркаса, абкладзенага з унутранага боку мяккім лямцам, якая надзяваецца каню на шыю.
2.перан. Абуза, клопаты, паднявольнае становішча (разм.).
Зняць х. з сябе.
Хто згадзіўся надзець шоры, той надзене і х. (з нар.).
3. Прыстасаванне кальцавой формы для змацоўвання, злучэння чаго-н. (спец.).
4.Грубы, некультурны чалавек, хам (разм., груб.).
|| памянш.хаму́цік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 3 знач.).
|| прым.хаму́тны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
rúppig
1.a
1) абарва́ны, пацёрты, абле́злы
2) гру́бы, ха́мскі
2.adv гру́ба, па-ха́мску
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)