рассо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Размясціць, засоўваючы ў розныя месцы. Рассоваць грошы па кішэнях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растранжы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм.

1. Пачаць многа транжырыць.

2. Легкадумна растраціць усе свае грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэалізо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Праводзіць у жыццё, ажыццяўляць, здзяйсняць.

2. Пераводзіць у грошы; прадаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pieniądz

м.

1. манета;

2. часцей мн.

~e — грошы;

pieniądz papierowy — папяровыя грошы;

~e znajdujący się w obiegu — абарачальныя грошы;

drobne ~e — дробныя грошы, дробязь;

za psie ~e — за бесцань, за бясцэнак;

wyrzucać ~e w błoto — выкідаць грошы на вецер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́плат (БРС). Запазычанне з польск. wypłat ’тс’, асабліва параўн. выраз na wypłat ’выплачваючы грошы часткамі, на выплат’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэдыто́р

(лац. creditor)

асоба або ўстанова, якія даюць у крэдыт грошы або тавары (параўн. дэбітор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

партаманэ́т, партманэ́т

(фр. porte-monnaie, ад porter = насіць + monnaie = грошы)

уст. невялікі кашалёк для грошай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́таргаваць, -гую, -гуеш, -гуе; -гуй; -гаваны; зак., што.

1. Атрымаць у выніку продажу.

В. за яблыкі добрыя грошы.

2. Таргуючыся, выгадаць, заплаціць менш на колькі-н.

В. восемсот тысяч рублёў.

|| незак. вытарго́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хці́вы, -ая, -ае.

1. Нястрымны ў імкненні задаволіць якое-н. жаданне, падкі да чаго-н.

Х. на грошы.

Х. на чужое дабро.

2. Які выражае хцівасць.

Х. погляд.

3. Скупы, карыслівы.

Хцівая пагоня за багаццем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)