call on the carpet

выкліка́ць “на дыва́н”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

steal the show

выкліка́ць найбо́льш во́плескаў, пахвалы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

жыга́цца, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Датыкаючыся, выклікаць востры боль; апякаць. Крапіва жыгаецца. // Балюча кусаць. Мухі жыгаюцца.

2. Апякаць адзін другога крапівой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзадо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго і без дап.

Разм. Выклікаць запал, падбіць, падахвоціць на што‑н. Падзадорыць каго-небудзь словам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inflame [ɪnˈfleɪm] v.

1. med. запаля́цца (пра рану); выкліка́ць запале́нне

2. fml (with) узбуджа́ць, узру́шваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

arouse [əˈraʊz] v.

1. будзі́ць, абуджа́ць (таксама перан.);

arouse suspicion выкліка́ць падазрэ́нне

2. узбуджа́ць (сексуальна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прываро́жка (прываро́шка) ’звычай, павер’е’ (паст., Сл. ПЗБ). Субстантыў ад прываражы́ць < варажы́ць (гл.) ’у забабонных уяўленнях — варажбой выклікаць любоў, прыхільнасць да каго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

галюцынаге́ны

(ад галюцынацыя + -ген)

рэчывы, здольныя выклікаць у людзей галюцынацыі; прымяняюцца пры дыягностыцы псіхічных захворванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

заі́грываць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. зайграць¹.

2. з кім. Жартаўліва какетнічаць, заляцацца да каго-н. (разм.).

З. з дзяўчатамі.

3. перан., з кім. Паддобрывацца да каго-н., каб выклікаць да сябе прыхільнасць (разм.).

Дыктатар заігрывае з народам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

панталы́к, -у, м. (разм.).

У выразах: збіцца з панталыку —

1) збянтэжыцца, зблытацца, страціць разуменне;

2) пачаць весці няправільны спосаб жыцця;

збіць з панталыку —

1) выклікаць замяшанне, заблытаць;

2) прымусіць адступіць ад правільных думак, меркаванняў; штурхнуць на што-н. нядобрае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)