кухта́ль, ‑я, м.

Разм. Удар кулаком. Атрымаць кухталя. □ На Віцю наляцелі Пеця, Вася, Юлька, адзін даў кухталя ў спіну, другі — у бок. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зажыві́цца, ‑жыўлюся, ‑жывішся, ‑жывіцца; зак.

Разм.

1. Заспакоіць голад, наесціся. Гэтым кавалкам ты не зажывішся.

2. Атрымаць выгаду; пажывіцца. Чужым дабром не зажывішся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамбі́т, ‑у, М ‑біце, м.

Пачатак шахматнай партыі, у якой ахвяруюць пешку ці фігуру, каб атрымаць магчымасць хутчэй перайсці ў атаку. Ферзевы гамбіт.

[Фр. gambit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамага́нне, ‑я, н.

Настойлівае імкненне дабіцца чаго‑н., атрымаць што‑н. Жазеф — паэт, летуценнік, весялун і вельмі ўпарты ў сваіх дамаганнях юнак. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загартава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Атрымаць большую цвёрдасць шляхам загартоўкі.

Сталь загартавалася.

2. перан. Стаць фізічна і маральна стойкім.

Здароўе загартавалася.

Армія загартавалася ў баях.

|| незак. загарто́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атры́мліваць

1. гл. атрымаць;

2. (пенсію, зарплату і г. д.) bezíehen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

pocket​3 [ˈpɒkɪt] v.

1. кла́сці (што-н.) у кішэ́ню

2. прысво́йваць

3. зарабі́ць, атрыма́ць прыбы́так; вы́йграць гро́шы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reassuring [ˌri:əˈʃʊərɪŋ] adj. супако́йлівы; суцяша́льны, які́ падбадзёрвае;

They hoped to get reassuring news. Яны спадзяваліся атрымаць суцяшальныя весткі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

regain [rɪˈgeɪn] v. атрыма́ць наза́д; набы́ць зноў; аднаві́ць;

regain consciousness апрыто́мнець;

regain one’s health паздараве́ць, папра́віцца (пра здароўе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаму́нкулус

(с.-лац. homunculus = чалавечак)

чалавечая істота, якую, на думку натуралістаў сярэдневякоўя, быццам можна атрымаць штучным шляхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)