аксіёма

(лац. axioma, ад гр. aksioma)

1) суджэнне, якое прымаецца без доказу як зыходнае палажэнне навуковай тэорыі;

2) перан. відавочная, агульнавядомая ісціна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтахары́я

(ад аўта- + -харыя)

распаўсюджанне насення і спораў пры дапамозе прыстасаванняў самой расліны, без уздзеяння знешніх фактараў (напр. у фасолі лопае стручок).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ідыясінкразі́я

(гр. idiosynkrasia)

павышаная, хваравітая адчувальнасць чалавечага арганізма да пэўных рэчываў, адрозніваецца ад анафілаксіі развіццём пасля першага ўвядзення, без папярэдняй сенсібілізацыі 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кампіля́цыя

(лац. compilatio = крадзеж, аграбленне)

1) навуковая праца, заснаваная на выкарыстанні чужых думак, без самастойнага даследавання і вывадаў;

2) састаўленне такіх прац.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

манты́лья

(ісп. mantilla)

1) карункавая накідка ў іспанак на галаву і плечы;

2) кароткая накідка без рукавоў у жаночым касцюме 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпіцыкло́іда

(ад эпі- + цыклоіда)

мат. крывая, якая апісваецца пунктам акружнасці, што звонку датыкаецца да нерухомай акружнасці і круціцца па ёй без слізгання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

збалбатну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і без дап.

Разм. Сказаць тое, чаго не варта было казаць; прагаварыцца ў гутарцы, размове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гале́ц, ‑льца, м.

1. Невялічкая прэснаводная рыба сямейства ўюновых з тонкай скурай без лускі.

2. Рыба сямейства ласасёвых, якая водзіцца ў паўночных морах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галя́к, ‑а, м.

Разм.

1. Пагард. Бядняк, галыш (у 2 знач.).

2. у знач. прысл. галяко́м. Без адзення, будучы голым. Не хадзі галяком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарла́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што і без дап.

Разм. Тое, што і гарлапаніць. Салдаты ад нуды бадзяліся па вуліцах, гарланілі песні. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)