расслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; зак., каго-што.

1. Раздзяліць на слаі. Расслаіць кардон.

2. перан. Падзяліць на сацыяльныя групы, класы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растармасі́ць, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак., каго-што.

Разм. Тармосячы, разбудзіць, раскатурхаць. Растармасіць соннага. // перан. Вывесці са стану вяласці, раўнадушша; расшавяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілагі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. У фармальнай логіцы — вучэнне аб сілагізмах.

2. перан. Беспрадметныя агульныя разважанні, пустое мудрагельства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Рабіцца скупым. / у перан. ужыв. Беглі асеннія дні, станавіліся карацейшымі, скупелі на сонечную ласку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

табуні́цца, ‑ніцца; незак.

Збірацца, збівацца ў табун, статак. Ласі табуняцца на ўзлессі. // перан. Разм. Трымацца разам. Хлапчукі табуніліся каля завадатара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арыента́цыя

(фр. orientation, ад лац. oriens, -ntis = усход)

1) вызначэнне свайго месцазнаходжання; арыенціроўка (а. на мясцовасці);

2) перан. уменне разабрацца ў якіх-н. пытаннях, у навакольнай абстаноўцы;

3) перан. накіраванасць дзейнасці, якая вызначаецца інтарэсамі каго-н., чаго-н. (напр. а. на масавага чытача).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аго́нія

(с.-лац. agoma, ад гр. agonia = трывога)

1) перадсмяротныя пакуты, кананне;

2) перан. заняпад, дажыванне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алімпі́йскі

(гр. Olympios)

1) які мае адносіны да алімпіяды (напр. а-ія гульні);

2) перан. урачыста-спакойны, непарушны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анты́хрыст

(гр. Antichristos)

1) галоўны праціўнік Хрыста, які павінен з’явіцца перад канцом свету;

2) перан. злы, непачцівы чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апеты́т

(лац. appetitus = жаданне)

1) жаданне есці;

2) перан. жаданне наогул, імкненне да чаго-н. (напр. уласніцкі а.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)