напаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напаўзаць — напаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напіхаць — напхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напіхваць — напхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напру́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напружваць, напружвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напухаць — напухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркатыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наркатызаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насло́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наслойваць — наслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. насоўваць — насунуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наставаць — дастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. насушваць — насушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)