рахункаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Служачы бухгалтэрыі, спецыяліст па рахункаводству. Калгасны рахункавод. □ [Лупянка] за рахункавода паставілі, бо вельмі ж разбіраўся ў лічбах, меў схільнасць да іх. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэбо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Спец. Кругавы выступ па краі кола, шківа і пад., які прадухіляе сход кола з рэйкі, рэменя са шківа і пад.
[Фр. rebord.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склёп, ‑а, м.
Разм. Месца, дзе скляпана што‑н. Пасярод хаты задумліва гаварыла сама з сабою невялічкая жалезная печачка, з якой па склёпах прасочваўся дымок. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сэрцаве́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Знаўца чалавечага сэрца, душэўных рухаў чалавека. Вольга Віктараўна заліваецца смехам. — Ах вы, псіхолаг-сэрцавед! — у гэтых словах яе чуваць скептыцызм. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Хобатнае скачучае насякомае, падатрада цыкадавых атрада прамакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне. Паціху шапацела пшаніца, задумліва наперабой гаманілі цыкады. Лупсякоў.
[Лац. cicada.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чаяво́д, ‑а, ДМ ‑дзе, м.
Спецыяліст па вырошчванню чаю; асоба, якая займаецца чаяводствам. Між густой субтрапічнай расліннасці сям-там відаць.. чаяводы — гаспадары гэтых палеткаў. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электразва́рачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да электразваркі, прызначаны для электразваркі. Электразварачны агрэгат.
2. у знач. наз. электразва́рачная, ‑ай, ж. Разм. Майстэрня, дзе робіцца электразварка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыці́н 1 ’сховішча; прыстанішча; прытулак’ (Нас., Стан.), ’прытон’ (Гарэц.). Укр. дыял. прити́н ’прыстанак, прытулак’, рус. дыял. прити́н, притю́н ’месца, дзе што-небудзь знаходзіцца, адбываецца’; ’месца для вартавога; вартаўнічы пост’; ’месца, дзе любяць збірацца’; прити́нное (притю́нное) место ’месца, дзе ахвотна збіраюцца, прыемнае месца’. Паводле Варбат (Морфонология, 80), прасл. *pritinъ ад *tęti (гл. прыціна́ць, цяць).
Прыці́н 2 ’папрок’ (Касп.), прыці́нкі ’рэзкія папрокі, шпількі’ (Нас.). Да прыціна́ць (гл.); параўн. рус. смал. при́цинки ’папрокі, прыдзіркі’, укр. притя́ти слово ’рэзка адказаць’, притя́ты язиќ(а) ’прымусіць каго-небудзь менш гаварыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
finish2 [ˈfɪnɪʃ] v.
1. канча́ць; канча́цца
2. sport фінішава́ць;
He finished second. Ён фінішаваў другім.
finish off [ˌfɪnɪʃˈɒf] phr. v. завярша́ць, даво́дзіць да канца́
finish up [ˌfɪnɪʃˈʌp] phr. v. infml
1. (нарэ́шце) апыну́цца (дзе-н.); аказа́цца ў які́м-н. стано́вішчы;
He finished up in jail. Ён апынуўся ў турме.
2. дае́сці, дапі́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Картаплі́шча ’поле, дзе расла бульба’ (Сцяшк., Яшк.). У адрозненне ад папярэдняга ўтворана на беларускім моўным грунце.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)