vacancy [ˈveɪkənsi] n.

1. незаня́тая паса́да, вака́нсія;

fill a vacancy заня́ць паса́ду;

There are some vacancies for drivers. Патрабуюцца вадзіцелі.

2. незаня́ты пако́й; во́льнае ме́сца (у гатэлі)

3. бязду́мнасць, няўця́мнасць; няўва́жлівасць; безудзе́льнасць;

the vacancy of her expression абыя́кавасць яе́ вы́разу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chamber

[ˈtʃeɪmbər]

1.

n.

1) пако́й -ю (у до́ме), спа́льня, за́ля f. (у пала́цы)

2) пала́та (у парля́мэнце), ме́сца пасе́джаньняў

2.

adj.

ка́мэрная, пакаёвая

chamber music — ка́мэрная му́зыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mediate

[ˈmi:dieɪt]

1.

v.i.

1) быць пасярэ́днікам, пасярэ́днічаць

2) займа́ць пасярэ́дняе ме́сца або́ стано́вішча

2.

v.t.

1) даво́дзіць да пагадне́ньня пасярэ́дніцтвам

2) быць су́вязьзю

3.

adj.

праме́жны, праме́жкавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

konkurować

незак.

1. кніжн. змагацца; спаборнічаць; канкурыраваць;

konkurować o pierwsze miejsce — змагацца (спаборнічаць) за першае месца;

2. уст. дамагацца рукі; сватацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

urodzenie

urodzeni|e

н. нараджэнне;

data (miejsce) ~a — дата (месца) нараджэння;

akt ~a — пасведчанне аб нараджэнні;

od ~a — з (ад) нараджэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Закля́ва ’завадзь’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна. Магчыма, ад закла з суф. ‑ʼава (параўн. качавамесца, дзе качаўся конь’, Сцяцко, Афікс. наз., 34), але што выражае суфікс?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мутва́ ’канаўка з вадой, азярына’ (нараўл., Яшк.). Да мут (гл.). Аб суфіксе ‑ва гл. Сцяцко, Афікс. наз., 202. Сюды ж мутвіца ’рыбалоўнае месца, заліў’ (Нас. АУ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мышняк, мышнікмесца, зарослае мохам Dumetum’ (Гарб.), ’зараснік, участак, які зарос кустамі’ (ковенск., Антановіч, дыс.). Да мох (гл.). Аб суфіксе -як гл. Сцяцко, Афікс. наз., 131.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мікі́ш, мікішы́ ’мускулы’ (карэліц., Весці, 4, 1969). Паводле месца націску слова набліжаецца да літ. minkìšas ’мякіш’, а таксама да miñkštis, minkštìmas/minkštimà ’тс’ (там жа, 129).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валішча1 ’ўпаўшае струхлелае дрэва’ (КСТ). Да валіць1.

Валішча2месца, дзе робяць, валяць лес’ (КТС, КЭС, Мат. Гом.). Да валіць1. Параўн. папялішча, іржышча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)