дух м
1. (маральны настрой) Geist m -(e)s; Stímmung f -, -en; Mut m -(e)s (смеласць);
баявы́ дух Kámpfgeist m, Kámpfmoral f -;
стан духу Gemütsverfassung f -;
сабра́цца з духам Mut fássen; sich (D) ein Herz néhmen*;
падня́ць дух die Stímmung hében*;
па́даць духам den Mut verlíeren*;
2. (дыханне) Átem m -s;
пераве́сці дух Átem schöpfen [hólen];
у мяне́ дух займа́е mir stockt der Átem;
бе́гчы на ўве́сь дух die Béine in die Hand nehmen*;
3. (прывід, здань) Geist m -es, -er, Gespénst n -(e)s, -er;
◊ гавары́ць як на духу́ sich (D) etw. von der Séele réden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ask
[æsk]
1.
v.t.
1) пыта́ць, пыта́цца
to ask the way — пыта́цца даро́гі
Ask him how old he is — Спыта́йцеся ў яго́, ко́лькі яму́ гадо́ў
2) прасі́ць
to ask permission — прасі́ць дазво́лу
3) запро́шваць, дамага́цца
to ask too high a price — запро́шваць зана́дта высо́кую цану́
4) запраша́ць; зваць
She asked her friends to come to her house — Яна́ запрасі́ла сваі́х сябро́ў да сябе
5) вымага́ць, патрабава́ць
This job asks hard work — Гэ́тая паса́да вымага́е ця́жкае пра́цы
it asks for attention — Гэ́та вымага́е ўва́гі
2.
v.i.
1) прасі́ць
to ask for help — прасі́ць дапамо́гі
2) пыта́цца, даве́двацца
Did anyone ask for me? — Ці не́хта пыта́ўся пра мяне́?
•
- ask a riddle
- ask for it
- to ask for trouble
- ask out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
занести́ сов.
1. в разн. знач. зане́сці, мног. пазано́сіць;
занеси́ кни́гу това́рищу занясі́ кні́гу тава́рышу;
занеси́ э́то в ко́мнату занясі́ гэ́та ў пако́й;
чёрт меня́ сюда́ занёс чорт мяне́ сюды́ занёс;
2. (песком) зане́сці, мног. пазано́сіць, засы́паць, мног. пазасыпа́ць; (снегом) зане́сці, мног. пазано́сіць, заме́сці, мног. пазамята́ць;
3. (внести, вписать) зане́сці, мног. пазано́сіць, уне́сці, мног. паўно́сіць, упіса́ць, мног. паўпі́сваць, запіса́ць, мног. пазапі́сваць;
4. (поднять для какого-л. действия, замахнуться) узня́ць, замахну́цца, наме́рыцца;
занести́ топо́р узня́ць тапо́р (замахну́цца тапаро́м);
занести́ но́гу узня́ць нагу́ (наме́рыцца ступі́ць);
5. безл., прям., перен. зане́сці, мног. пазано́сіць;
вон куда́ его́ занесло́ вунь куды́ яго́ зане́сла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
броса́ть несов., в разн. знач. кі́даць;
броса́ть ка́мень кі́даць ка́мень;
броса́ть я́корь кі́даць я́кар;
маши́ну броса́ло во все сто́роны машы́ну кі́дала ва ўсе бакі́;
броса́ть оде́жду кі́даць адзе́нне;
броса́ть друзе́й кі́даць сябро́ў;
броса́ть кури́ть кі́даць куры́ць;
меня́ броса́ло в пот мяне́ кі́дала ў пот;
◊
броса́ть жре́бий кі́даць жэ́рабя;
броса́ть ору́жие кі́даць збро́ю;
броса́ть тень на (кого, что) кі́даць цень на (каго, што);
броса́ть слова́ на ве́тер кі́даць сло́вы на ве́цер;
броса́ть ка́мешки в (чей) огоро́д кі́даць каме́ньчыкі ў (чый) агаро́д;
броса́ть де́ньги на ве́тер кі́даць (пуска́ць) гро́шы на ве́цер;
броса́ть на произво́л судьбы́ кі́даць (пакіда́ць) на во́лю лёсу;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
свали́ться
1. (упасть с чего-л.) скі́нуцца, мног. паскіда́цца, звалі́цца, мног. пазва́львацца;
с во́за свали́лись гра́бли з во́за звалі́ліся (скі́нуліся) гра́блі;
2. (упасть, обрушиться на землю) павалі́цца, звалі́цца, упа́сці; (опрокинуться) абярну́цца;
забо́р свали́лся плот павалі́ўся (абярну́ўся);
челове́к свали́лся чалаве́к звалі́ўся;
4. перен. (обрушиться на кого-л.) звалі́цца;
свали́лось на меня́ тру́дное де́ло звалі́лася на мяне́ ця́жкая спра́ва;
5. (столкнуться — о судах) мор. сутыкну́цца;
◊
как с не́ба свали́лся як з не́ба звалі́ўся;
свали́ться с плеч звалі́цца з плеч;
свали́ться как снег на́ голову звалі́цца як снег на галаву́;
гора́ с плеч свали́лась гара́ з плеч звалі́лася;
свали́ться с ног звалі́цца з ног.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
тре́бовать несов.
1. патрабава́ць; (настойчиво) вымага́ць; (добиваться) дамага́цца;
тре́бовать по́мощи патрабава́ць дапамо́гі;
тре́бовать объясне́ний патрабава́ць (дамага́цца) тлумачэ́нняў;
он сли́шком мно́го тре́бует ён ве́льмі шмат патрабу́е (вымага́е);
2. (нуждаться в чём-л.) патрабава́ць (чаго); быць патрэ́бным (для каго, для чаго і каму, чаму); мець патрэ́бу (у чым);
э́то де́ло тре́бует большо́го о́пыта гэ́та спра́ва патрабу́е вялі́кага во́пыту;
больно́й тре́бует абсолю́тного поко́я хво́раму (для хво́рага) патрэ́бны абсалю́тны спако́й;
расте́ние тре́бует ухо́да раслі́не патрэ́бен до́гляд, раслі́на патрабу́е до́гляду;
3. (вызывать) выкліка́ць; (звать) зваць; клі́каць;
его́ тре́бует нача́льник яго́ выкліка́е нача́льнік;
меня́ тре́буют домо́й мяне́ клі́чуць (заву́ць) дамо́ў; см. потре́бовать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
уби́ть сов.
1. (умертвить) забі́ць, мног. пазабіва́ць;
уби́ть напова́л забі́ць напава́л;
2. перен. (уничтожить) зні́шчыць;
3. перен. (глубоко огорчить, привести в отчаяние) прыбі́ць, прыгне́сці, прыве́сці ў ро́спач; (ошеломить) ашаламі́ць, агало́мшыць;
это изве́стие его уби́ло гэ́та ве́стка яго́ прыбі́ла (прыгняла́, прывяла́ ў ро́спач);
4. перен., разг. (потратить на что-л.) патра́ціць; (издержать — ещё) расхо́даваць, вы́даткаваць; (о времени) змарнава́ць;
уби́ть мно́го эне́ргии на что́-л. патра́ціць шмат эне́ргіі на што-не́будзь;
5. (уплотнить, утрамбовать) разг. убі́ць, утрамбава́ць;
6. (покрыть) карт., разг. пабі́ць;
уби́ть туза́ ко́зырем пабі́ць туза́ ко́зырам;
◊
уби́ть вре́мя змарнава́ць час;
уби́ть мо́лодость змарнава́ць маладо́сць;
убе́й меня́ бог забі́ мяне́ бог;
уби́ть бобра́ ашука́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
устро́ить сов.
1. (соорудить, построить) устро́іць, зрабі́ць; (смастерить) змайстрава́ць; (приспособить для чего-л.) прыстро́іць, прыла́дзіць;
2. (организовать) арганізава́ць, нала́дзіць; (справить) спра́віць;
устро́ить встре́чу арганізава́ць (нала́дзіць) сустрэ́чу;
устро́ить сва́дьбу спра́віць вясе́лле;
3. (произвести, учинить) разг. устро́іць, учыні́ць;
устро́ить сце́ну устро́іць сцэ́ну;
устро́ить сканда́л учыні́ць сканда́л;
4. (привести в порядок) упара́дкаваць; (наладить) нала́дзіць, ула́дзіць;
устро́ить ко́мнату упара́дкаваць пако́й;
устро́ить семе́йную жизнь нала́дзіць сяме́йнае жыццё;
устро́ить дела́ упара́дкаваць (ула́дзіць) спра́вы;
5. (поместить, определить) устро́іць, ула́дзіць, уладкава́ць;
устро́ить на слу́жбу устро́іць (ула́дзіць, уладкава́ць) на слу́жбу;
6. разг. (оказаться подходящим) падысці́; (удовлетворить) задаво́ліць;
э́то меня́ устро́ит гэ́та мне пады́дзе, гэ́та мяне́ задаво́ліць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Teil
m, n -(e)s, -e
1) ча́стка; до́ля
2) пай, до́ля, по́рцыя, ча́стка
j-m séin(en) ~ gében* — аддава́ць каму́-н. па заслу́гах
3) раён, ча́стка (горада)
4) ча́стка, раздзе́л (кнігі); до́ля, лёс (чалавека)
6) юрыд. бок
man muss béide ~e hören — трэ́ба вы́слухаць або́два бакі́
7) вайск. часць, падраздзяле́нне
8) тэх. дэта́ль
9)
zum ~ — частко́ва
zum gróßen [gúten] ~ — у зна́чнай ступе́ні [ме́ры]
ich für méin(en) ~ — што (даты́чыцца) да мяне́…
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wáchsen
*
I
vi (s)
1) расці́
sich (D) den Bart ~ lássen* — адпусці́ць бараду́
2) расці́, узраста́ць, павялі́чвацца
die Árbeit wächst éinem únter den Händen — рабо́ты стано́віцца ўсё больш
die Árbeit wächst mir über den Kopf — у мяне́ рабо́ты па го́рла
3)
er ist díeser Sáche (D) nicht gewáchsen — гэ́та яму́ не па плячу́
sie wáren einánder gewáchsen — яны́ былі́ ва́ртыя адзі́н аднаго́ [не ўступа́лі адзі́н аднаму́]
II
vt
1) вашчы́ць, васкава́ць
2) зма́зваць (лыжы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)