Verbum

разе́та, ‑ы, М ‑зеце, ж.

Спец.

1. Тое, што і разетка (у 3 знач.).

2. Тып аграньвання каштоўных камянёў, пры якім аснова каменя застаецца плоскай.

[Фр. rosette.]

разме́рнасць, ‑і, ж.

У фізіцы — выраз, які паказвае, у колькі разоў зменіцца адзінка фізічнай велічыні пры змяненні адзінкі велічынь, прынятых у дадзенай сістэме за асноўныя.

рэ́занне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рэзаць.

•••

Аўтагеннае рэзанне — тое, што і газавае рэзанне.

Газавае рэзанне — спосаб рэзання металаў пры дапамозе полымя газавай сумесі.

рэфа́кцыя, ‑і, ж.

Спец. Скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці.

[Фр. réfraction.]

сляса́к, слесака, м.

Прыстасаванне ў выглядзе рычажка ў клямцы, пры дапамозе якога адчыняюцца і зачыняюцца дзверы. [Параска] са злосцю бразнула дзвярыма, ажно клямачны слясак заскуголіў. Кавалёў.

сумяшча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.

•••

Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.

тара́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тарана ​², прызначаны для яго. Таранная тактыка. Таранныя тарпеды.

2. Які робіцца пры дапамозе тарана. Таранны ўдар.

то́еснасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць тоеснага. Тоеснасць вывадаў. Тоеснасць з’яў.

2. Спец. Роўнасць, якая справядліва пры любых лікавых значэннях знакаў, што ўваходзяць у гэтую роўнасць.

трут, ‑у, М труце, м.

Высушаная губа, якая выкарыстоўваецца пры высяканні агню. Казачэнка б’е крэсівам па крэм[ені], высякаючы іскру, раздзьмухвае трут, каб прыпаліць люльку. Навуменка.

трэ́нзель, ‑я, м.

Металічныя цуглі, пры дапамозе якіх кіруюць канём, націскаючы на язык і куткі рота, а таксама ланцужок для ўтрымання муштука ў роце каня.

[Ад ням. Trense.]