continually

[kənˈtɪnjuəli]

adv.

1) заўсёды; ста́ла; уве́сь час; бесьперапы́нна

2) раз-по́раз; ве́льмі ча́ста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

більярды́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто захапляецца гульнёй у більярд, часта гуляе ў більярд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пужа́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога часта і многа пужалі. Пужаная варона і куста баіцца. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разво́йкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць выказваць жаль, крыўду, боль, паўтараючы часта «вой-вой».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якому часта ходзяць (пра дарогу, сцежку і пад.). Ходжаныя сцежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Накіроўваць позірк куды-н., на каго-, што-н., глядзець.

Задуменна п. удалеч.

2. Выглядваць з-за чаго-н., адкуль-н.

П. з-за вугла.

3. Час ад часу глядзець на каго-, што-н., куды-н.

Часта п. на гадзіннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ляту́н, летуна́, мн. летуны́, летуно́ў, м. (разм.).

1. Той, хто лятае.

2. Той, хто здольны хутка перамяшчацца, імчацца, скакаць.

Не конь, а л.

3. перан. Той, хто часта мяняе месца працы ў сувязі з асабістай выгадай.

|| ж. ляту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

саката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак.

1. Пра курэй: кудахтаць, утвараць сокат; пра насякомых, птушак: стракатаць, утвараць строкат.

Сакочуць куры.

Трывожна стракатала сарока.

2. Часта стукаць, страляць, трашчаць.

У лесе сакаталі кулямёты.

3. перан. Вельмі хутка, не сціхаючы, гаварыць (разм.).

|| наз. саката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bird of passage

1) пералётная пту́шка

2) informal чалаве́к, які́ ча́ста мяня́е ме́сца по́быту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Разныкаць ’вымусіць часта згінацца’ (Юрч. СНЛ). Да ны́каць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)