пачарсцвець, ‑ее; зак.

1. Стаць чэрствым — пра ўсё, многае. Усе булкі пачарсцвелі.

2. Стаць чарсцвейшым. Хлеб пачарсцвеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапечаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прапячы.

2. у знач. прым. Добра выпечаны. Прапечаны хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

троху, прысл.

Разм. Крыху. Хлеб пахне троху вугалем і аддае крыху ад яго і магутным пахам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чурэк, ‑а, м.

Прэсны хлеб у выглядзе вялікай ляпёшкі, які выпякаюць на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новь с.-х.

1. (целина) цаліна́, -ны́ ж.;

2. (хлеб нового урожая) навіна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дарэ́мны

1. напра́сный, бесполе́зный, тще́тный, беспло́дный; пусто́й;

~ныя спро́бы — напра́сные (бесполе́зные, беспло́дные, тще́тные) попы́тки;

~ныя надзе́і — напра́сные наде́жды;

~ная спрэ́чка — пусто́й (напра́сный) спор;

2. дарово́й, беспла́тный;

д. хлеб — дарово́й хлеб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Марымонцкі, марімонскі (хлеб, мука) ’пшанічная мука вышэйшага гатунку і хлеб з яе’ (Маш.; лун., стол., ЛАПП; калінк., З нар. сл.; жытк., Нар. словатв.). Ад назвы мястэчка Marymont ля Варшавы. Гл. малімончык. Сюды ж марымоны ’смачныя рэчы, далікатэсы’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

учарсцве́ць разм (зачарсцвець) trócken wérden, vertrócknen vi (s);

хлеб учарсцве́ў das Brot ist vertrócknet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шамкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Гаварыць невыразна, шапялявячы. Вось яны [дзяўчаты] адважылі хлеб старому чалавеку, бадай што дзядулю. У яго трэсліся рукі, калі браў хлеб, і нешта шамкаў бяззубы рот, відаць, дзякаваў дзяўчатам. Лынькоў. [Журко:] — Мог выказаць сваю нязгоду і на камітэце. А то стаіць, шамкае нешта. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павідла, ‑а, н.

Густая салодкая маса з працёртых ягад або фруктаў, звараных з цукрам. Памазаць павідла на хлеб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)