ві́кінг

(ст.-сканд. vikingr)

старажытнаскандынаўскі марскі воін, удзельнік нападаў на еўрапейскія краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інтэрве́нт

(рус. интервент, ад лац. interveniens, -entis)

удзельнік або арганізатар інтэрвенцыі, захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чэлю́скінец, ‑нца, м.

Удзельнік савецкай палярнай экспедыцыі 1933–1934 гг. на параходзе «Чэлюскін». На сценах віселі партрэты былых вучняў школы: лётчыкі, адзін чэлюскінец, некалькі студэнтаў, многа знакамітых калгаснікаў і калгасніц з ордэнамі. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуле́ц, ‑льца, м.

Разм. Удзельнік якой‑н. гульні. Новая прыгода паддала гульцам весялосці, бо накіравала іх думкі ў другі бок ад азарту, троху зменшыла палкую цікавасць да картаў. Гарэцкі. // Любіцель гуляць у што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disputant

[dɪˈspju:tənt]

1.

n.

дыспута́нт -а m., удзе́льнік спрэ́чкі

2.

adj.

які́ спрача́ецца, які́ ўдзе́льнічае ў ды́спуце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

інсурге́нт

(лац. insurgens, -ntis = які паўстае)

уст. удзельнік узброенага паўстання супраць урада, паўстанец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крыжа́к

(польск. krzyżak)

удзельнік крыжовых паходаў заходнееўрапейскіх рыцараў у 11—13 ст.; крыжаносец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

саіска́льнік, ‑а, м.

1. Удзельнік конкурсу на атрыманне чаго‑н. (прыза, узнагароды, прэміі). Саіскальнік Дзяржаўнай прэміі БССР.

2. Той, хто рыхтуецца да атрымання вучонай ступені за навуковую працу або вучонага звання. Саіскальнік вучонага звання прафесар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

runner [ˈrʌnə] n.

1. бягу́н, удзе́льнік спабо́рніцтва па бе́гу;

a long-distance runner бягу́н на до́ўгую дыста́нцыю;

a marathon runner марафо́нец

2. пасы́льны, кур’е́р

3. по́лаз (у санях)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэвалюцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Удзельнік рэвалюцыйнага руху, рэвалюцыі (у 1 знач.), прыхільнік рэвалюцыйных метадаў барацьбы, носьбіт рэвалюцыйных ідэй.

Прафесійны р. (які прысвяціў усяго сябе рэвалюцыйнай барацьбе).

2. Чалавек, які робіць пераварот, адкрывае новыя шляхі ў якой-н. галіне жыцця, навукі, вытворчасці.

Р. у паэзіі.

|| ж. рэвалюцыяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)