папа́сці, ‑паду́, ‑падзе́ш, ‑падзе́; ‑падзём, ‑падзяце́;
1.
2. Пранікнуць, прайсці ўнутр чаго‑н.; апынуцца дзе‑н.
3. Знянацку, выпадкова наступіць на што‑н. або трапіць куды‑н.; зачапіць што‑н.
4.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
put
1. кла́сці; ста́віць; змяшча́ць;
put the children to bed кла́сці дзяце́й спаць;
put
put an end to
2. запі́сваць; выка́зваць, фармулява́ць;
put
♦
put the blame on
put
put about
put across
put aside
put away
1. прыма́ць, хава́ць
2. адклада́ць гро́шы
3.
put back
1. пакла́сці на ме́сца
2. затры́мліваць
3. пераво́дзіць стрэ́лкі гадзі́нніка наза́д
4. адкла́дваць (пра сустрэчу, пасяджэнне)
put down
1. кла́сці, ста́віць
2. запі́сваць
3. : put
put forward
1. пераво́дзіць стрэ́лкі гадзі́нніка ўпе́рад
2. уно́сіць (прапанову), прапано́ўваць
put in
put off
1. адкла́дваць, перано́сіць
2. выкліка́ць непрые́мнае пачуццё
put on
1. надзява́ць, апрана́ць
2. уключа́ць (святло, тэлевізар
3. павялі́чваць
4. ста́віць, арганізо́ўваць (п’есу, выставу
put out
1. выстаўля́ць, выве́шваць
2. выпуска́ць
3. тушы́ць, гасі́ць
put through
put together
put up
1. падыма́ць
2. (for) ста́віць, выстаўля́ць (на продаж)
3. будава́ць
4. спыня́цца (у гатэлі, матэлі
5. прыміры́цца;
put up with
6. вылуча́ць кандыдату́ру
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
перахапі́ць, ‑хаплю, ‑хопіш, ‑хопіць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зве́сці, звяду, звядзеш, звядзе; звядзём, зведзяце;
1. Дапамагчы каму‑н. або прымусіць каго‑н. сысці ўніз.
2. Перавесці, адвесці на другое месца.
3. Дапамагчы каму‑н. сустрэцца, убачыцца, пазнаёміцца з кім‑н.
4. Наблізіць адно да другога; ссунуць.
5. Зрабіць нерухомым, анямелым; сцягнуць, сагнуць.
6. Сабраць у адно месца.
7. Саставіць адзінае цэлае з асобных частак, адзінак і пад.
8. Нацкаваць адзін на другога, прымусіць пабіцца, пакусацца (пра жывёл, птушак).
9. Прывесці да якога‑н. агульнага выніку; абагуліць.
10. Знішчыць, перавесці.
11. Збіць з правільнага жыццёвага шляху; схіліць да дрэнных учынкаў.
12. Абмежаваць, скараціць; давесці да чаго‑н. нязначнага, малога і пад.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераве́сці, ‑вяду, ‑вядзеш, ‑вядзе; ‑вядзём, ‑ведзяце;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скака́ць, скачу, скачаш, скача;
1. Рабіць скачок, скачкі; падскокваць.
2. Стукаючыся аб што‑н. цвёрдае, адскокваць
3.
4.
5.
6.
7. Бегчы наўскач, з вялікай хуткасцю (пра каня).
8.
9.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Кінуць уніз адкуль‑н., з чаго‑н.; вымусіць упасці з чаго‑н.
2. З боем адцясніць, выбіць з занятай пазіцыі.
3. Звергнуць, пазбавіць улады; вызваліцца ад чыйго‑н. панавання.
4. Зняць з сябе (вопратку, абутак і пад.).
5.
6.
7.
8.
9.
10. У гідратэхніцы — адвесці ваду з якога‑н. вадаёма.
11. Зрабіць скідку (у 4 знач.).
12. Сабраць грошы на якую‑н. агульную справу; скласціся.
13. У картачнай гульні — пакласці меншую карту ў адказ на карту партнёра.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tun
1.
1) рабі́ць, выко́нваць
2) зрабі́ць, даста́віць, прычыні́ць
3) пакла́сці (
4)
5)
6)
2.
1)
2)
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сысці́, сыду́, сы́дзеш, сы́дзе;
1. Ідучы, спусціцца ўніз.
2.
3. Выйсці, высадзіцца (пра пасажыраў).
4. Пакінуць сваё месца, пераходзячы на іншае; звярнуць
5. Быць вырабленым, выйсці з вытворчасці.
6. Пайсці куды‑н. (звычайна на некаторы час).
7.
8. Перастаць ставіцца ў тэатры, дэманстравацца ў кіно.
9. Перастаць пакрываць якую‑н. паверхню, растаўшы, адпаўшы і пад.
10.
11.
12.
13.
14. Выцечы, зліцца (пра вадкасць); выйсці (пра газ, пару і пад.).
15. Скончыцца, прайсці (пра тэрмін, час).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)