ды́ктар, ‑а,
Супрацоўнік радыё або тэлебачання, які чытае
[Ад лац. dictor — той, хто гаворыць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́ктар, ‑а,
Супрацоўнік радыё або тэлебачання, які чытае
[Ад лац. dictor — той, хто гаворыць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паратэ́кст
(
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Літарату́ра ’сукупнасць твораў пісьменства народа’, ’від мастацтва — стварэнне вобразаў пры дапамозе мовы, слова’, ’сукупнасць друкаваных твораў адной галіны ведаў’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укра́сціся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ідэнты́чны
(
такі самы, аднолькавы, раўназначны, цалкам адпаведны чаму
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэ́кта
(
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Úrtext
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Markisétte
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Bástseide
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stretch
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)