fartuch
м. фартух;
fartuch lekarski — доктарскі халат;
trzymać kogo przy ~u — трымаць каго пры сабе; не даваць волі каму;
trzymać się czyjego ~a — трымацца за чыю спадніцу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зна́чны
1. (большой по размеру) значи́тельный; поря́дочный, изря́дный, соли́дный;
2. (важный) значи́тельный; зна́чимый;
адбылі́ся ~ныя падзе́і — произошли́ значи́тельные собы́тия;
3. разг. заме́тный;
ледзь ~ная ўсме́шка — едва́ заме́тная улы́бка;
◊ трыма́цца на ~най адле́гласці — держа́ться на почти́тельном расстоя́нии;
у ~най ме́ры — в значи́тельной ме́ре (сте́пени)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
hair [heə] n. во́лас, валасы́;
do one’s hair рабі́ць прычо́ску
♦
the hair of the dog (that bit you) infml по́рцыя спіртно́га для таго́, каб пахмялі́цца;
get in smb.’s hair infml раздражня́ць каго́-н.;
keep your hair on! BrE, infml супако́йся, трыма́й сябе́ ў рука́х!;
let your hair down infml трыма́цца натура́льна, нязму́шана;
make smb.’s hair stand on end шакі́раваць, пало́хаць каго́-н.;
not harm/touch a hair of smb.’s head не даць во́ласу ўпа́сці з чыёй-н. галавы́;
not have a hair out of place выгляда́ць ве́льмі чы́стым і акура́тным (пра чалавека);
not turn a hair спако́йна трыма́цца, не губля́ць самавало́дання
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
cleave
I [kli:v]
v.t. cleft or cleaved or clove
1) расшчапля́ць, раско́лваць
2) прасяка́ць
3) расьсяка́ць
II [kli:v]
v.t. cleaved
мо́цна трыма́цца; лі́пнуць; быць ве́рным, адда́ным
He cleaves to his friends — Ён адда́ны сябро́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abide [əˈbaɪd] v.
1. трыва́ць, цярпе́ць;
How could you abide such conditions? Як вы маглі трываць гэтыя ўмовы?
2. (past, p.p. abode) fml жы́ць, пражыва́ць
3. (by) прытры́млівацца, трыма́цца (пра правілы, рашэнні і да т.п.);
abide by the law/the rules прытры́млівацца зако́ну/пра́вілаў;
abide by one’s promise выко́нваць сваё абяца́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мане́ра, ‑ы, ж.
1. Спосаб дзеяння, прыём. Тое, што мы завём подзвігам, — для.. [М. Багдановіча] натуральная манера мысліць і жыць. М. Стральцоў. Такая манера запытання па меншай меры сведчыла аб непавазе да асобы войта, і, па-другое, мела ў сабе як бы характар допыту. Колас. // Звычка, прывычка. — Што за манера з госцем праз зачыненыя дзверы размаўляць? Новікаў.
2. Сукупнасць прыёмаў, характэрных рыс творчасці. Пісьменнік [К. Чорны] прынёс у літаратуру свае тэмы, арыгінальную манеру пісьма. Лужанін.
3. толькі мн. (мане́ры, ‑пер). Знешнія формы паводзін, спосаб трымацца. Перада мной сядзеў сімпатычны інтэлігентны чалавек.. Непасрэдныя і сяброўскія манеры гэтага чалавека выклікалі мяне да шчырасці. Карпюк. [Язэп] чалавек спрытны, адзеты на гарадскі лад, манеры ў яго, як у пана. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меркава́цца, мяркуюся, мяркуешся, мяркуецца; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Мець у якасці намеру, разліку на будучае; намячацца. Верамейчык расказаў, якім чынам калгас дасягнуў высокіх ураджаяў і як далей мяркуецца развіваць гаспадарку. Дуброўскі. Сельскі савет перайшоў у новы будынак — меншы — на сярэдзіну вёскі, а стары, вялікі, меркаваўся пад клуб. Пестрак.
2. Жыць у згодзе, мірыцца. — Вядома, бацькаўшчыны шкода, — Сказаў Антось у тоне згоды: — Але ж і трэба меркавацца І аднаго чаго трымацца. Колас.
3. Раіцца. Тут .. [хлопцы] зноў пачалі меркавацца, каму лезці, а каму збіраць яблыкі. Шахавец. — Я табе, сынку, скажу. Я меркаваўся з маткаю.. Мы з маткаю дамо рады і даўгам і зямлі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
herd
[hɜ:rd]
1.
n.
1) ста́так -ку m., гурт -у m.; чарада́ f. (каро́ваў), табу́н -а́ m. (ко́ней)
2) гурт, нато́ўп -у m. (людзе́й)
2.
v.i.
трыма́цца ра́зам, ве́сьці сябро́ўства
3.
v.t.
па́сьвіць (каро́ваў, аве́чак)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пры́ндзіцца ’надрывацца (з крыку, піску і пад.); паказваць незадаволенасць; капрызіць’ (слонім., Жыв. сл.; Нар. Гом., ТС); сюды ж экспр. пры́ндзіцца ’паміраць’ (гродз., Сл. ПЗБ; тут падаецца яшчэ ў якасці магчымай паралелі літ. pasisprénde ’выцягнуцца’, уплыў якога цалкам верагодны). Таксама сюды ж піры́ндзіць ’вельмі тонка прасці; нагаворваць на каго-небудзь’ (навагр., Жыв. НС) з эпентэтычным ‑i‑ ў гістарычным прэфіксе, які “ўзнаўляе” складовасць, і цікавым семантычным развіццём. Хутчэй за ўсё, звязана з прыну́дзіцца/прыну́дзіць (гл.) са значэннем ’занудзіцца, зажурыцца’ і пад. Размоўны перанос націску на прэфікс абумовіў рэдукцую да нуля націскнога ‑у́‑, а фармальная аддаленасць асноў — семантычныя змены (параўн. ніжэй аналагічныя працэсы ў рускай і ўкраінскай мовах). Не выключаны толькі ўсходнеславянскі характар дзеясловаў, параўн. рус. дыял. пры́ндик ’сярдзіты, недаступны на выгляд чалавек’, ’надзвычай напышлівы, фанабэрыста чалавек’, пры́нтик ’тс’, укр. при́ндитися ’фанабэрыцца, важнічаць; капрызіць; трымацца малайцом; бадзёрыцца, казырыцца; сердаваць’, при́нда ’пыха, фанабэрыя; напышлівы, фанабэрыста чалавек; капрызы; капрызны чалавек’ (адносна апошняга гл. ЕСУМ, 4, 575: “няясна”). Гл. апры́ндзіцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
poise
[pɔɪz]
1.
n.
1) ураўнава́жанасьць f., спако́й -ю m., вы́трымка f.
2) паста́ва, по́за f.
2.
v.
1) ураўнава́жваць, балянсава́ць
Poise yourself on your toes — Ста́нь на па́льцы
2) трыма́ць про́ста (галаву́, це́ла), трыма́цца ста́тна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)