трохвуго́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае тры вуглы, у форме трохвугольніка. Трохвугольная прызма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохліне́йны, ‑ая, ‑ае.
Калібрам у тры лініі (7, 6 мм). Трохлінейны патрон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохмато́рны, ‑ая, ‑ае.
З трыма маторамі, які мае тры маторы. Трохматорны самалёт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохскладо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які ў сваёй структуры мае тры склады. Трохскладовае слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адэназінтрыфасфа́т
(ад адэназін + гр. tria = тры + фасфат)
нуклеатыд, утвораны адэназінам і трыма рэшткамі фосфарнай кіслаты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыме́тр
(гр. trimetron, ад treis = .тры + metron = мера)
трохстопны верш любога памеру (ямб, харэй, дактыль).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
трыпло́ід
(ад гр. triploos = трайны + -оід)
раслінны арганізм, які змяшчае тры поўныя наборы гамалагічных храмасом.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тры́цэпс
(лац. triceps = трохгаловы, ад tres = тры + caput = галава)
анат. трохгаловая мышца (пляча, голені галёнкі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пакалыха́ць, ‑лышу, ‑лышаш, ‑дыша; зак., каго-што або чым.
Калыхаць некаторы час. Тры тупаносыя самалёты праляцелі над ясакарам і замест таго, каб кідаць бомбы, страляць, зрабілі над натоўпам людзей тры кругі і пакалыхалі крыллем. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трая́к ‘тры рублі’ (ТСБМ; шальч., Сл. ПЗБ), ‘манета ў тры грошы, або 1½ сярэбранай капейкі’ (Нас., Федар. 4, Шат., Касп., Эр., Нар. Гом.), ‘75 капеек’ (Растарг.), ‘тры капейкі’ (Байк. і Некр.); ‘бервяно ў тры сажні’ (Касп.), ‘вялікае бервяно’ (Жд. 3), ‘бервяно даўжынёй каля 6 м (на дошкі)’ (чэрв., Нар. лекс., Сл. ПЗБ); ‘мера дроў каля 3 вазоў’ (Мат. Гом.). Утварыліся ў выніку субстантывацыі зборнага лічэбніка троj‑е і суф. ‑ак (< прасл. *‑akъ) (Слаўскі, SP, 1, 89). Назвы манет адлюстроўваюць пералічэнне расійскіх грошай у старую грашовую сістэму пасля падзелу Рэчы Паспалітай паводле эквіваленту 1 капейка = 2 грошы (Станкевіч, Зб. тв. 2, 26).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)