асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абво́страны, -ая, -ае.

1. Пра рысы твару: завостраны, схуднелы.

Твар з абвостранымі скуламі.

2. Больш востры, чым звычайна, павышаны, узмоцнены.

А. слых.

3. Напружаны, непрыязны.

Абвостраныя сямейныя адносіны.

|| наз. абво́странасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зямлі́сты в разн. знач. земли́стый;

з. торф — земли́стый торф;

з. твар — земли́стое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяскро́ўны в разн. знач. бескро́вный;

б. твар — бескро́вное лицо́;

~ная барацьба́ — бескро́вная борьба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завуалява́ць сов., прям., перен. завуали́ровать;

з. твар — завуали́ровать лицо́;

з. ду́мку — завуали́ровать мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умы́ць сов. умы́ть, вы́мыть;

у. твар — умы́ть (вы́мыть) лицо́;

◊ у. ру́кі — умы́ть ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́БЭ КО́БА

(сапр. Кіміфуса; н. 7.3.1924, Токіо),

японскі пісьменнік. Вядомасць Абэ Коба прынеслі раманы-прытчы «Жанчына ў пяску» (1962), «Чужы твар» (1964), «Спаленая карта» (1967), «Чалавек-скрынка» (1973), «Тайнае спатканне» (1977), «Каўчэг «Сакура» (1984) і інш., гратэскава-фантаст. п’есы «Паляванне на рабоў» (1955), «Прывіды сярод нас» (1958), «Сказанне пра веліканаў» (1960), «Крэпасць» (1962), «Мужчына, які ператварыўся ў дубінку» (1969) і інш. У цэнтры твораў Абэ Коба маральна-філас. праблемы, трагедыя адзіноцтва ў сучасным свеце, працэс адчужэння асобы, матывы безвыходнасці. Аўтар аповесці «Сцяна. Злачынства S. Карума» (1951; літ. прэмія Акутагавы).

Тв.:

Бел. Пер. — Жанчына ў пяску;

Чужы твар. Мн., 1986;

рус. пер. — Избранное. М., 1988.

Абэ Коба.

т. 1, с. 54

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чырваню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі чырвоны. Чырванюткі твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак.

1. Ссунуўшы бровы, прыняць пахмурны, непрыветлівы выгляд.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Зрабіцца пахмурным, змрочным.

Твар яго насупіўся ад раздражнёнасці.

|| незак. насу́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуа́ль, -і, ж.

1. Тонкая празрыстая матэрыя.

2. Кавалак такой матэрыі або сеткі, які прымацаваны да жаночага капелюша і закрывае твар.

Капялюш з вуаллю.

3. Налёт на негатыве, які зніжае кантраснасць фотаздымка (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)