прыз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Захопленае ў марской вайне судна або іншая маёмасць, якія па міжнародным праве пераходзяць ва ўласнасць таго, хто іх захапіў.

|| прым. прызавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шкі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Капітан несамаходнага карабля.

2. Капітан камерцыйнага судна (уст.).

3. На марскіх суднах: асоба, адказная за маёмасць на палубе.

|| прым. шкі́перскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зашвартава́цца, ‑туецца; зак.

Умацавацца ў гавані на якарах або на прывязі (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загараджа́льнік, ‑а, м.

Ваеннае судна, якое ставіць мінныя і іншыя загароды. Мінны загараджальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабны́, ‑ая, ‑ое.

Які прыходзіць у рух судна шляхам адштурхоўвання вады. Грабны вінт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асна́шчанне, ‑я, н.

Снасці, прылады, якімі што‑н. забяспечваецца; аснастка. Аснашчанне рыбалавецкага судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Адвесці (судна) ад прычала, аддаўшы швартовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Лёгкае кітайскае паруснае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карабе́л, ‑а, м.

Тое, што і караблебудаўнік. Карабелы спусцілі на ваду новае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінгсто́н, ‑а, м.

Клапан у падводнай частцы судна для набірання або вылівання вады.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)