Verbum

канфу́з, -у, м. (разм.).

Стан няёмкасці, збянтэжанасці; няёмкае, часам смешнае становішча.

Вось такі к. здарыўся.

|| прым. канфу́зны, -ая, -ае.

К. выпадак.

блю́мінг, -а, мн. -і, -аў, м.

Магутны пракатны стан, прызначаны для абціскання сталёвых зліткаў вялікага папярочнага сячэння.

|| прым. блю́мінгавы, -ая, -ае.

замле́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Анямелы, адзеравянелы.

Замлелыя ногі.

2. Млявы, расслаблены (пра стан чалавека).

Замлелая дзяўчынка.

|| наз. замле́ласць, -і, ж.

запустава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; зак.

1. Прыйсці ў стан заняпаду.

2. Абязлюдзець, апусцець (пра жыллё).

Запуставала вёска.

зняво́ленне, -я, н.

1. гл. зняволіць.

2. Стан таго, хто пазбаўлены волі; знаходжанне ў турме, ссылцы.

Турэмнае з.

Быць у зняволенні.

цік¹, -у, м. (спец.).

Нервовы стан, пры якім назіраецца міжвольнае перасмыкванне мышцаў твару, галавы, плячэй.

|| прым. ціко́зны, -ая, -ае.

Цікозная сутарга.

цяжа́рнасць, -і, ж.

Стан жанчыны ў перыяд развіцця плода ў арганізме.

○

Пазаматачная цяжарнасць — цяжарнасць, пры якой плод развіваецца па-за маткай.

ця́жкасць, -і, ж.

1. гл. цяжкі.

2. звычайна мн. -і, -ей. Цяжкія прадметы.

Перавозка цяжкасцей.

3. Непрыемнае адчуванне; змрочны настрой, стан.