alligator

[ˈælɪgeɪtər]

n.

1) Zool. аліга́тар -а m.

2) ску́ра з аліга́тара

•

- alligator shoes

- alligator wrench

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

leathery

[ˈleðəri]

adj.

падо́бны да ску́ры; скураны́; цьвярды́, як ску́ра

leathery steak — біфштэ́кс цьвярды́, як падэ́шва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кра́пінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да крапіна; невялікая крапіна. І неяк адразу пацяплела на сэрцы ў Алёшкі — абсівераная скура рук гэтага чалавека была ў крапінках вугальнага пылу. Лынькоў. І матылькі зляцеліся, Чырвоныя, У крапінку. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцягня́к, сцегняка, м.

Разм. Тое, што і сцягно. Запрэжаны конь быў высокі, худы, адны косці і скура — з казённым кляймом на сцегняку. Чорны. У Рамана і на плячах і па сцегняках пролежні. .. Варочаюць з боку на бок, мажуць спіртам. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skóra

skór|a

ж.

1. скура;

spierzchnięta (popękana) ~a na rękach — парэпаная (патрэсканая) скура на руках;

~a surowa — нявырабленая скура;

~a cielęca wyprawiona — вырабленая цялячая скура;

garbować ~ę — а) вырабляць скуру;

лупцаваць;

2. шкура (здзёртая);

~a owcza — авечая скура, аўчына;

obedrzeć ze ~y — здзерці шкуру;

drżeć o swoją ~ę — дрыжаць за сваю шкуру;

~ę komu wyłoić — спусціць шкуру з каго;

dać w ~ę — адлупцаваць;

czuć przez ~ę — скурай чуць; прадчуваць;

wilk w owczej ~ze — воўк у авечай шкуры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

смягчи́ться в разн. знач. змякчы́цца, памякчэ́ць;

ко́жа смягчи́лась ску́ра змякчы́лася (памякчэ́ла);

гнев смягчи́лся гнеў змякчы́ўся (памякчэ́ў);

звук смягчи́лся лингв. гук змякчы́ўся (памякчэ́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bąbel

м.

1. пухір; скура ў пухірах;

2. бурбалка;

3. разм. дзіцятка, бубачка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лусок ’скура гадзюкі, ліновішча’ (воран., Сл. ПЗБ). Польск. lusk ’лупіна’. Да луска (гл.). Мена роду назоўніка як у прасл. koръ — kopa, kromъ — kroma і інш. (Слаўскі, 5, 347).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́сахлы

1. vertrócknet, verwélkt (аб раслінах); áusgetrocknet, versíegt (пра раку, крыніцу);

2. (пра чалавека) ábgemagert, ábgezehrt; Haut und Knóchen (скура ды косці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скінхэ́д

(англ. skinhead, ад skin = скура + head = галава)

член маладзёжнай групоўкі, агрэсіўна настроенай па адносінах да людзей іншых рас і нацыянальнасцей; знешне адрозніваецца паголенай галавой.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)