вы́спець, ‑спее; зак.
1. Паспець, стаць спелым. Выспелі антонаўкі, ранеты, Верасень схмялелы завітаў. Прануза.
2. перан. Скласціся, сфарміравацца, прыняць канчатковую форму. Выспела думка. Выспеў план. □ Нарэшце рашэнне выспела: ноччу, крадком,.. [Адам Ягоравіч] пакінуў гаспадара — наперадзе Нясвіжская семінарыя. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
powziąć
зак.
1. задумаць;
powziąć zamiar — вырашыць;
2. прыняць;
powziąć decyzję — прыняць рашэнне;
powziąć uchwałę — прыняць (вынесці) рашэнне, прыняць пастанову;
3. адчуць; займець;
powziąć podejrzenia — адчуць падазрэнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
інтэрпеля́цыя
(лац. interpellatio = перапыненне прамовы)
спецыяльны запыт дэпутата парламента да ўрада пра яго дзеянні або дзеянні асобных міністраў, па якім пасля спрэчак прымаецца рашэнне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
no1 [nəʊ] n. (pl. noes)
1. адмо́ва, адмо́ўнае рашэ́нне
2. the noes галасы́ су́праць;
The noes have it! Большасць супраць!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
seemingly [ˈsi:mɪŋli] adv. віда́ць, як віда́ць; ма́быць; му́сіць;
They were seemingly unaware of thе decision. Яны, відаць, не ведалі пра рашэнне.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vindicate [ˈvɪndɪkeɪt] v. fml
1. абараня́ць, падтры́мліваць;
vindicate a decision падтры́мліваць рашэ́нне;
vindicate one’s claim дабіва́цца свайго́ пра́ва
2. апра́ўдваць, рэабілітава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
наве́рсе.
1. прысл. На верхняй частцы чаго-н., зверху.
Яблыкі на яблыні засталіся толькі н.
2. прысл. У вышыні, уверсе.
Н. кружылі буслы.
3. прысл., перан. У вышэйшай інстанцыі (разм.).
Рашэнне было прынята н.
4. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры абазначэнні прадмета, на верхняй частцы якога размяшчаецца што-н.
Сядзець н. воза.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
касава́ць, касу́ю, касу́еш, касу́е; касу́й; касава́ны; незак., што.
1. Закрэсліваць, выкрэсліваць.
К. напісанае.
2. Спыняць, адмяняць дзеянне чаго-н.
К. пастанову.
К. шлюб.
К. дамову.
3. Апратэстоўваць рашэнне суда ў касацыйным парадку (спец.).
|| зак. скасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны (да 2 і 3 знач.).
|| наз. касава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
біквадра́тны
(ад бі- + квадратны)
чацвёртай ступені;
б-ае ўраўненне — прыватны выпадак ураўнення чацвёртай ступені, рашэнне якога зводзіцца да рашэння квадратнага ўраўнення падстаноўкай y = x2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рашы́цца, рашуся, рэшышся, рэшыцца; зак.
1. Прыняць якое‑н. рашэнне абдумаўшы, знайшоўшы ў сябе сілы, смеласць на гэта; асмеліцца, адважыцца. Устаць і пайсці, што ён ужо колькі разоў памыкаўся зрабіць, Лабановіч не рашыўся, не хочучы пакрыўдзіць гаспадара і гасцей. Колас. Старанна абтрасла [Хіма] снег ад лапцей, падумала. Рашылася пайсці. Прайшла адзін пакой, другі. За сталамі людзі сядзяць, пішуць. Каваль.
2. Атрымаць тое або іншае рашэнне. Задача рашылася. Ураўненне рашылася.
3. Разм. Страціць што‑н. [Бабка:] — Мы ўсяго, усяго рашыліся, толькі што на сабе засталося, ды так сюды і ўвайшлі. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)