гуртава́цца, ‑туецца; незак.

1. Збірацца ў гурт (у 1 знач.). Да вакзалу падышоў пусты аўтобус. Людзі з рэчамі сталі гуртавацца каля яго дзвярэй, гатовыя к пасадцы. Ермаловіч. // Групавацца, канцэнтравацца. Часці рыхтаваліся да атакі і гуртаваліся ў бярозавым гаі. Шамякін.

2. перан. Аб’ядноўвацца, збліжацца на аснове адзінства поглядаў, сумесных дзеянняў. Вакол Алёнкі гуртавалася больш моладзь новага кірунку, моладзь .., любіўшая кнігу. Колас.

3. Зал. да гуртаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да салона (у 1, 2 знач.). Салоннае выхаванне. // Які прыняты ў салоне, такі, як у салоне. Салонныя танцы. Салонная спрэчка.

2. Разлічаны на густы салона (у 2 знач.); лёгкі, павярхоўны, без зместу, пусты. Салонная паэзія. □ Сцёпка Мякіш сказаў чамусьці не проста дзякую, а па-польску — дзенькуе, што павінна было азначаць нешта блізкае да колішняга салоннага мерсі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалапу́т, ‑а, М ‑пуце, м.

Разм. Легкадумны, пусты чалавек; баламут; свавольнік. [Міхаленя:] — Малады чалавек, калі ты ў асабістым жыцці такі ж шалапут, як быў у гэтым палёце, то дрэнь справы. Алешка. Ці адкрывацца Васілю Раманавічу?.. Асудзіць ці не? А можа палічыць за шалапута і не даверыць сур’ёзных заданняў. Новікаў. І будзе прасвятлелы тварам, Не зведаўшы жыцця пакут, Чакаць свой мяч на тратуары З каленкам збітым шалапут. Вярба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

müßig

1.

a

1) во́льны (ад працы), незаня́ты

2) пусты́, бяздзе́йны

2.

adv нічо́га не ро́бячы; бязмэ́тна

~ ghen* [sein] — гультаява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

void

[vɔɪd]

1.

adj.

1) скасава́ны, несапра́ўдны

2) пусты́; паро́жны

3) незаня́ты, вака́нтны

2.

v.t.

1) анулява́ць, скасо́ўваць

2) апаражня́ць

3.

n.

пу́стка f.

- void of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пусты́ня

1. Пустая, неўрадлівая зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., МДС, Слаўг.). Тое ж пусты́нь, пу́сты́ш (Слаўг.), пустэ́ча (Глуск. Янк. I).

2. Закінутае поле (Слаўг.).

3. Ціхае глухое месца (Слаўг.).

в. Пусты́нкі Мсцісл., в. Пусты́ Асаве́ц Маг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

hollow

[ˈhɑ:loʊ]

1.

adj.

1) пусты́, паро́жны, паро́жні

hollow tree — дуплі́стае дрэ́ва

2) глухі́ (пра го́лас, стогн)

3) няшчы́ры, хлусьлі́вы (абяца́ньні); пусты́, непава́жны

4) упа́лы (пра шчо́кі), запа́лы (пра во́чы)

5) гало́дны; худы́

2.

n.

1) пусто́е ме́сца; запа́дзіна, я́міна f.; выбо́іна f. (на даро́зе); дупло́ n. (у дрэ́ве)

2) лагчы́на f., лог -у m.

3.

v.t.

выдзёўбваць (дзі́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

De vento nemo vivit

Ніхто не жыве паветрам.

Никто не живёт воздухом.

бел. Салаўёвымі песнямі сыты не будзеш.

рус. Воздухом сыт не будешь. Соловья баснями не кормят.

фр. On ne chante pas le ventre creux (Не поют на пустой желудок). Belles paroles ne font pas bouillir la marmite (Прекрасные слова не заставят кипеть котелок).

англ. Bare words buy no barley (Ja пусты ва не купишь ячменя).

нем. Von Worten wird der Bauch nicht voll, die Nachtigall nicht satt (От слов живот не становится полным, а соловей сытым).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

БААБА́Б

(Adansonia digitata),

від кветкавых раслін сям. бамбаксавых, або баабабавых. Пашыраны ў афр. саваннах. Інтрадукаваны на Мадагаскар і ў засушлівыя трапічныя раёны Азіі. Жыве да 4—5,5 тыс. гадоў.

Дрэвы выш. да 25 м з тоўстым (дыям. да 4—10 м) ствалом і разгалістай кронай. Драўніна рыхлая, з вял. запасам вады, часта загнівае, таму ствол баабаба звычайна пусты. Лісце пальчата-складанае, у засушлівы перыяд ападае. Кветкі адзіночныя, 12—20 см у дыяметры, белыя, духмяныя. Плод — прадаўгаватая яйцападобная каробачка даўж. да 40 см. З кары баабаба атрымліваюць грубае валакно на выраб вяровак, рыбалоўных сетак, тканін для адзення; з мякаці пладоў гатуюць прахаладжальныя напіткі. Лісце і плады ядомыя.

т. 2, с. 177

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

lightsome

I [ˈlaɪtsəm]

adj.

1) жывы́, жва́вы; шу́стры, лёгкі

2) вясёлы, ра́дасны

3) няста́лы, ве́траны, пусты́

II [ˈlaɪtsəm]

adj.

1) які́ сьве́ціцца, зьзя́е, дае́ сьвятло́

2) до́бра асьве́тлены; ілюмінава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)