посу́да ж.
1. собир. по́суд, -ду м., пасу́да, -ды ж., разг. пасу́дак, -дку м.;
2. (сосуд, посудина) разг. пасу́дзіна, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сосу́д м.
1. пасу́дзіна, -ны ж.;
2. биол., анат., бот. сасу́д, -да м.;
кровено́сный сосу́д крывяно́сны сасу́д;
сосу́ды расте́ний сасу́ды раслі́н;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
газабало́н
(ад газ1 + балон)
пасудзіна для захоўвання і перавозкі газу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кастру́ля
(рус. кастрюля, ад ням. Kasserolle)
металічная пасудзіна для прыгатавання ежы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кафе́йнік, ‑а, м.
Пасудзіна для варкі або падачы кофе. Алюмініевы кафейнік. Фарфоравы кафейнік. □ Вялізнае падвоканне замяняла стол. На ім стаяў кафейнік у карычневых падцёках. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сала́тніца, ‑ы, ж.
Сталовая пасудзіна для салаты (у 2, 3 знач.). Салёныя рыжыкі проста гарэлі ў салатніцах, адборныя гурочкі, здавалася, самі прасіліся ў рот. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГІ́ДРЫЯ
(грэч. hydria ад hydōr вада),
старажытнагрэчаская пасудзіна для вады, найчасцей керамічная. Падобная на амфару, але з моцна расшыраным уверсе тулавам, больш вузкім і высокім горлам. Мела 2 гарызантальныя па баках і 1 вертыкальную ручкі. Сценкі гідрыі часта ўпрыгожвалі размалёўкай.
т. 5, с. 241
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
у́рна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Пасудзіна, звычайна ў выглядзе вазы, для пахавання, захавання ў калумбарыі праху нябожчыкаў, падвергнутых спальванню.
2. Скрынка з вузкай адтулінай для апускання выбарчых бюлетэняў.
3. Спецыяльнае ёмішча, якое ўстанаўліваецца на вуліцах для смецця, акуркаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ду́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Прыгатаваны шляхам выдзімання. Дутая шкляная пасудзіна. // Напоўнены паветрам; надуты. Дутыя шыны.
2. перан. Разм. Наўмысна перабольшаны; несапраўдны, фальшывы. Дутыя лічбы. Дутая слава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́рмас, ‑а, м.
Пасудзіна асобай будовы, якая засцерагае змешчанае ў ёй ад астывання або награвання. Прыйшоў пануры старшына і аб’явіў, што падвезлі тэрмасы з абедам. Мележ.
[Ад грэч. thermos — гарачы, цёплы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)