save1 [seɪv] v.

1. (from) ратава́ць, вырато́ўваць;

save smb.’s life вы́ратаваць чыё-н. жыццё;

save oneself ратава́цца;

save smb. the trouble of doing smth. пазба́віць каго́-н. неабхо́днасці рабі́ць што-н.

2. экано́міць, зберага́ць, ашчаджа́ць;

save time/money экано́міць час/гро́шы;

save on one’s wages адкла́дваць з зарпла́ты;

We saved a mile by taking this route. Выбраўшы гэтую дарогу, мы скарацілі шлях на мілю.

3. пакіда́ць, прыберага́ць

4. ахо́ўваць, засцерага́ць;

God save you! беражы́ вас Бог!

5. адбіва́ць нападзе́нне (у футболе)

save appearances рабі́ць вы́гляд, што нічо́га не зда́рылася;

save against a rainy day адклад(в)а́ць на чо́рны дзень;

save one’s skin ратава́ць сваю́ шку́ру

save up [ˌseɪvˈʌp] phr. v. адклада́ць, збіра́ць (грошы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

reserve

[rɪˈzɜ:rv]

1.

v.t.

1) пакіда́ць, назапа́шваць на бу́дучыню

Reserve enough money for your fare home — Пакі́нь дастатко́ва гро́шай на біле́т дамо́ў

2) замаўля́ць за́гадзя

to reserve a table — зарэзэрвава́ць стол (у рэстара́не)

3) устры́мвацца

to reserve criticism — стрыма́цца ад кры́тыкі

2.

n.

1) запасны́, рэзэрво́вы фонд (напр. у ба́нку)

2) Milit.

а) запасны́я аддзе́лы (у ча́се бі́твы)

б) the reserve — запа́с -у, рэзэ́рва f.

в) reserves — запасьнікі́, рэзэрві́сты

3) запаве́днік -у m

4) запа́с -у m

5) стры́манасьць, прыхава́насьць, нетавары́скасьць f.; замо́ўчваньне n.

without reserve — адкры́та, шчы́ра

3.

adj.

запасны́, рэзэрво́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ста́віць, ста́ўлю, ста́віш, ста́віць; незак.

1. што. Размяшчаць, умацоўваць што-н. вертыкальна, у стаячым становішчы.

С. слупы.

С. кнігі на паліцу.

2. каго (што). Прымушаць або памагаць каму-н. устаць, заняць дзе-н. месца стоячы.

С. дзіця на падлогу.

3. каго (што). Прызначаць на работу, прапаноўваць рабіць што-н., назначаць на якое-н. месца, пазіцыю.

С. новага механіка.

С. вартавога на пост.

4. што. Устанаўліваць, будаваць.

С. помнік.

5. што. Змяшчаць на пэўнае месца, пакідаць у пэўным становішчы.

С. аўтобус у аўтапарк.

С. посуд на стол.

6. што. Прыводзіць у патрэбны стан; вучыць правільнаму валоданню (голасам, дыханнем і пад.), надаваць чаму-н. патрэбнае становішча, форму.

С. голас (маладому спеваку). С. рукі цымбалісту.

С. словы ў патрэбным склоне.

7. што. Прыкладваць, накладваць, устаўляць і пад. да якой-н. часткі цела з лячэбнай мэтай.

С. гарчычнікі.

С. тэрмометр.

С. пломбу.

8. што. Рабіць метку, знак на чым-н., пісаць, рысаваць, падпісваць.

С. подпіс.

С. дату.

С. адзнакі ў дзённік.

9. што. Арганізоўваць, наладжваць; ажыццяўляць пастаноўку на сцэне.

С. доследы.

С. балет.

С. спектакль.

10. што. Майстраваць, устанаўліваць.

С. палаткі.

11. што і без дап. У азартных гульнях: уносіць, укладваць у гульню (грошы).

С. у банк 100 рублёў.

12. што. Задаваць, прапаноўваць для выканання, абмеркавання.

С. сціслыя тэрміны.

С. на галасаванне.

С. перад фактам.

13. перан., каго-што. Ствараць для каго-н. умовы, абставіны, прыводзіць у якое-н. становішча.

С. героя ў складаныя абставіны.

С. пад кантроль.

14. каго-што. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі абазначае: лічыць чым-н., разглядаць як-н. што-н.

С. сваёй мэтай.

С. у віну.

15. што. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі ўжыв. ў знач. рабіць (тое, што абазначае назоўнік).

С. рэкорд.

16. што. Нарыхтоўваць, складаючы якім-н. чынам.

С. сена ў копы.

Ставіць дыягназ — вызначаць, устанаўліваць хваробу, характар захворвання.

|| зак. паста́віць, -ста́ўлю, -ста́віш, -ста́віць; -ста́ўлены.

|| наз. пастано́ўка, -і, ДМо́ўцы, ж. (да 1, 6, 9 і 12 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

leave2 [li:v] v. (left)

1. пайсці́, вы́йсці, пае́хаць;

They left Rome for Paris. З Рыма яны паехалі ў Парыж;

What time did you leave home? Калі вы выйшлі/пайшлі з дому?

2. ад’язджа́ць, адыхо́дзіць, адпраўля́цца;

The train leaves at 8 a.m. Цягнік адпраўляецца а 8 гадзіне раніцы.

3. кі́даць, пакіда́ць;

Нe left his family. Ён пакінуў сям’ю;

Наs anyone left a message for me? Ніхто нічога мне не пакідаў?;

leave smb./smth. alone пакіда́ць каго́-н./што-н. у спако́і, не турбава́ць, не чапа́ць;

You’d better leave him alone. Лепш пакінь яго ў спакоі, не турбуй яго;

Leave my things alone! Не чапай мае рэчы!

4. забыва́ць; забыва́цца;

I’ve left the key at home. Я забыў ключ дома.

5. : be left застава́цца;

She was left a widow. Яна засталася ўдавой;

How much money is there left? Колькі грошай засталося?

leave behind [ˌli:vbɪˈhaɪnd] phr. v.

1. абганя́ць, пераганя́ць (каго-н./што-н.);

We left him far behind. Мы пакінулі яго далёка ззаду.

2. : be left behind адстава́ць;

She got left behind with her maths. Яна адстала па матэматыцы.

leave off [ˌli:vˈɒf] phr. v. infml перастава́ць, спыня́цца (рабіць што-н.);

The rain would not leave off. Дождж ніяк не спыняўся/не пераставаў;

Where did we leave off? На чым мы спыніліся?

leave out [ˌli:vˈaʊt] phr. v. прапусці́ць, не ўключа́ць (каго-н./што-н. у групу, у спіс і да т.п.);

You’ve left out a letter in the last word. Ты прапусціў літару ў апошнім слове.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schodzić

schodzi|ć

незак.

1. сыходзіць; спускацца;

~ć po schodach — спускацца па лесвіцы;

2. сыходзіць; адыходзіць; пакідаць;

~ć na dalszy plan — адыходзіць на задні план;

~ć z kursu — сыходзіць з курсу; збівацца з курсу;

uśmiech nie ~ł jej z ust — усмешка не пакідала яе твару;

komu z drogi — саступаць каму дарогу;

3. сыходзіць; мінаць; праходзіць;

czas schodzić na niczym — час мінае (праходзіць) дарэмна (марна; упустую);

4. сыходзіць; аблазіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

throw2 [θrəʊ] v. (threw, thrown) кі́даць, скіда́ць, падкіда́ць, падкі́дваць;

throw a glance кі́нуць во́кам;

throw oneself кі́дацца;

throw open the door расчыня́ць дзве́ры на́сцеж

throw do ubt(s) on/upon smth. браць што-н. пад сумне́нне;

throw light on/upon smth. праліва́ць святло́ на што-н.;

throw oneself at someone накі́двацца на каго́-н.;

throw oneself into smth. ца́лкам аддава́цца чаму́-н.

throw about [ˌθrəʊəˈbaʊt] phr. v. раскіда́ць, раскі́дваць

throw away [ˌθrəʊəˈweɪ] phr. v. выкіда́ць, выкі́дваць;

throw away a chance губля́ць, прапуска́ць магчы́масць

throw in [ˌθrəʊˈɪn] phr. v. уно́сіць (прапанову)

throw off [ˌθrəʊˈɒf] phr. v. скіда́ць, скі́дваць;

throw the cold off пазба́віцца ад на́смарку

throw out [ˌθrəʊˈaʊt] phr. v. выкіда́ць, выкі́дваць;

throw out a hint зрабі́ць намёк; кі́нуць заўва́гу

throw up [ˌθrəʊˈʌp] phr. v.

1. infml ванітава́ць

2. пакіда́ць, адмаўля́цца (ад працы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

drop

[drɑ:p]

1.

n.

1) кро́пля f.

2) крыха́ f. (чаго́-н.)

3) рапто́ўнае зьніжэ́ньне; зьмяншэ́ньне

a drop in prices — зьніжэ́ньне цэ́наў

2.

v., (-pp-)

1) ка́паць

2) па́даць

3) рапто́ўна зьніжа́цца, зьмянша́цца

4) пакіда́ць; перапыня́ць (рабо́ту, тэ́му)

Let the matter drop — Пакі́ньма пра гэ́та гу́тарыць

5) прапуска́ць

You dropped something — Вы не́шта прапусьці́лі

6) сьціша́ць, паніжа́ць

to drop the voice — сьці́шыць го́лас

7) прапушча́ць, прапуска́ць

This word can be dropped from the sentence — Гэ́тае сло́ва ў ска́зе мо́жа быць прапу́шчанае

- drop in the bucket

- Drop it!

- Drop me a line

- drop out

- drop over

- drop off

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

spare

[sper]

1.

v.t.

1) лі́таваць, шкадава́ць; зьлі́тавацца

He spared his enemy — Ён зьлі́таваўся над сваі́м во́рагам

2) берагчы́, ашчаджа́ць, шкадава́ць

We walked uphill to spare the horse — Мы ішлі́ пад гару́, каб аблягчы́ць каня́

3) абыхо́дзіцца без чаго́

Father couldn’t spare the car, so John had to walk — Ба́цька ня мог абысьці́ся бяз а́ўта, дык Янка му́сіў ісьці́ пехато́ю

4) пакіда́ць

Spare some time for reading — Пакінь кры́ху ча́су на чыта́ньне

2.

adj.

1) во́льны

spare time — во́льны час

2) запасны́, лі́шні

a spare tire — запасна́я шы́на

spare money — лі́шнія гро́шы

3) худы́, хударля́вы

3.

n.

запасны́ -о́га m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

шум 1, ‑у, м.

1. Разнастайныя гукі ад якога‑н. дзеяння, руху, галасоў і пад., якія зліваюцца ў аднастайнае гучанне. Шум прыбою. Шум матораў. Шум дажджу. Шум галасоў. □ [Надзя] любіла цішыню і шыр палявых прастораў, густы шум лесу і павольную плынь вясковага жыцця. Машара. Аўтобус. Шум. Вясёлы гоман. Матор напружана раве. Дайнека. У зале стаяў роўны шум, чуліся вясёлыя галасы і смех. Сіняўскі.

2. перан. Рух, мітусня, ажыўленне. Далей ад шуму гарадскога, Ад рэдакцыйнай мітусні! Барадулін. [Сцёпку] цягнуў вір сельскага шуму. Колас.

3. Сварка, крыкі, лаянка; гучнае вырашэнне незадавальнення. Падняўся такі шум, такі гармідар, ажно з ваколічных блізкіх вёсак прыбягалі сюды, як на пажар. Бядуля. Па натоўпу прайшоўся шум. Мележ.

4. перан. Разм. Размовы, жывое абмяркоўванне і пад., выкліканыя вялікай зацікаўленасцю каго‑, чаго‑н. [Славіку] ўсё-такі шкада пакідаць завод. Гэта яго стрымлівала ад нечага такога, што магло сапраўды нарабіць вялікага шуму. Шамякін. // Шырокае апавяшчэнне чаго‑н. тайнага, вядомага нямногім. Пагаварыць з кім‑н. адзін на адзін, без шуму.

5. Спец. Гук з няяснай танальнасцю, які ўзнікае пры рабоце няспраўнага агрэгата, апарата, прыбора і пад. Шум у радыёпрыёмніку. // У медыцыне — характэрны гук, які праслухваецца ў некаторых унутраных органах пры іх паталогіі. Шумы клапанаў сэрца. Лёгачныя шумы.

6. У мовазнаўстве — гук мовы, які ўтвараецца ў поласці рота без удзелу голасу, пры праходжанні струменя паветра праз перашкоды ў моўным апараце.

•••

І не шум баравы — хоць бы што, і ўвагі не звяртаць.

шум 2, ‑у, м.

Разм. Брудны, пеністы налёт на паверхні супу і пад. пры кіпенні. // Пена (на сырадоі). Пакуль сырадой дзюрчыць у даёнку і ўздымаецца белым, салодкім шумам, .. пан стаіць за парогам. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

броса́ть несов., в разн. знач. кі́даць;

броса́ть ка́мень кі́даць ка́мень;

броса́ть я́корь кі́даць я́кар;

маши́ну броса́ло во все сто́роны машы́ну кі́дала ва ўсе бакі́;

броса́ть оде́жду кі́даць адзе́нне;

броса́ть друзе́й кі́даць сябро́ў;

броса́ть кури́ть кі́даць куры́ць;

меня́ броса́ло в пот мяне́ кі́дала ў пот;

броса́ть жре́бий кі́даць жэ́рабя;

броса́ть ору́жие кі́даць збро́ю;

броса́ть тень на (кого, что) кі́даць цень на (каго, што);

броса́ть слова́ на ве́тер кі́даць сло́вы на ве́цер;

броса́ть ка́мешки в (чей) огоро́д кі́даць каме́ньчыкі ў (чый) агаро́д;

броса́ть де́ньги на ве́тер кі́даць (пуска́ць) гро́шы на ве́цер;

броса́ть на произво́л судьбы́ кі́даць (пакіда́ць) на во́лю лёсу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)