нагаві́чны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да нагавіц. Нагавічны пояс. // Прызначаны для шыцця нагавіц. Нагавічны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парке́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паркету. Паркетны матэрыял. Паркетны станок. // Зроблены з паркету. Паркетная падлога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аплётка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Матэрыял, якім што‑н. аплятаецца. Пакрыць дрот аплёткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кастрабето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, які вырабляецца на аснове цэментнага вязкага рэчыва і запаўніцеля з ільнопяньковай кастрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. закаркоўваць — закаркаваць.

2. Матэрыял, якім закаркоўваюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для дапамогі каму‑н., чаму‑н.; падсобны. Дапаможны матэрыял. Дапаможны цэх. Дапаможная літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгенера́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Выкарыстаны матэрыял, у якога адноўлены тыя ці іншыя яго першапачатковыя ўласцівасці.

[Ад лац. regeneratus — адроджаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігра́н, ‑у, м.

Сінтэтычны граніт, дэкаратыўны камень, які здабываецца ў плавільных печах і выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцэна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сцэнарыя. Сцэнарны матэрыял. // Звязаны са стварэннем кінасцэнарыяў. Сцэнарны аддзел кінастудыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахі́т, ‑у, М ‑хіце, м.

Вулканічная горная парода зярністай структуры і светлай афарбоўкі (выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Ад грэч. trachýs — шурпаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)