уве́рх нареч., в разн. знач. вверх;

у. па рацэ́ — вверх по реке́;

на бе́разе ляжа́ла ло́дка, паве́рнутая ўверх дном — на берегу́ лежа́ла ло́дка, повёрнутая вверх дном;

◊ перавярну́ць усё ўверх дном — переверну́ть всё вверх дном

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

łódź

ж. лодка; шлюпка;

łódź podwodna — падводная лодка;

łódź ratunkowa — выратавальныя шлюпка;

łódź motorowa — маторная лодка; маторка;

łódź żaglowa — паруснік;

płynąć łodzią (w łodzi) — плысці лодкай (у лодцы);

wsiadać do łodzi (na ~) — сядаць у лодку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

байда́ра, ‑ы, ж.

Абцягнутая шкурай промыславая лодка вялікай грузападымальнасці, якой карыстаюцца на Камчатцы і Алеуцкіх астравах. За акіянскім параходам плылі катэры, вельботы і звычайныя байдары, зробленыя з маржовых шкур. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падло́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Падводная лодка. Гэта будзе кароткі, ды сумны расказ... Не вярнулася ў гавань падлодка. На вайне такое бывала не раз. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карба́с

(рус. карбас, ад вепскага karbaz)

вялікая паморская лодка з высокімі бартамі, прызначаная для перавозкі грузаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кая́к

(эскім. kajak)

лёгкая скураная аднамесная лодка з двухлопасцевым вяслом у эскімосаў і іншых народаў Поўначы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sub-

prefix

1) пад-

subway — падзе́мка

submarine — падво́дная ло́дка

2) суб-, блі́зу, каля́

subalpine — субальпі́йскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

веслава́ць, вяслую, вяслуеш, вяслуе; незак.

Грабці вёсламі. Сунецца лодка па роўнай паверхні ракі, і зусім не відаць таго, хто вяслуе. Ваданосаў. Я ў рукі ўзяў вясло, Вяслую з поўнай сілай. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які надзімаецца паветрам або газам. Надзіманая лодка.

2. перан. Разм. Поўны пыхі, важнасці; ганарысты. Твар інспектара пыхаў такой грэблівасцю, такой надзіманай непавагай, што Кох аж разгубіўся. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́шана,

1. Прысл. да сцішаны (у 2, 3 знач.).

2. безас. у знач. вык. Ціха, спакойна. Пав вечар сцішана было. Было салодка. Адпачывала і сяло, А з ім і лодка. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)