веры́зм

(іт. verismo, ад лац. verus = праўдзівы)

рэалістычны кірунак у італьянскай літаратуры і мастацтве канца 19 ст., блізкі да натуралізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інстынктыві́зм

(ад інстынкт)

кірунак у сацыялогіі, які імкнецца растлумачыць сацыяльныя з’явы і працэсы з дапамогай звяртання да біялагічнай прыроды чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрналі́зм

(ад лац. internus = унутраны)

метадалагічны кірунак у гісторыі і філасофіі, які прызнае рухаючай сілай развіцця навукі ўнутраныя, інтэлектуальныя фактары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ірацыяналі́зм

(ад лац. irrationalis = неразумны)

кірунак у філасофіі, які прызнае рэчаіснасць ірацыянальнай і адмаўляе навуковае пазнанне прыроды і грамадскага жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ríchtung

f -, -en

1) напра́мак, (на)кіру́нак, курс

2) вайск. тс. наво́дка;

die ~ éinschlagen* вы́браць накіру́нак

3) выраўно́ўванне;

er ist nach jéder ~ verlässlich ён надзе́йны ва ўсіх адно́сінах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inverse

[ɪnˈvɜ:rs]

1.

adj.

1) вы́вернуты, пераве́рнуты

2) адваро́тны, супрацьле́глы

inverse ratio — адваро́тная прапо́рцыя

2.

n.

1) супрацьле́гласьць f.

2) адваро́тны бок, кіру́нак

3.

v.t.

1) вываро́чваць, пераваро́чваць

2) супрацьстаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інтэлектуалі́зм

(ад лац. intellectualis = разумовы)

кірунак у філасофіі і псіхалогіі, які абсалютызуе працэсы мыслення, адрываючы іх ад жыццёвай асновы і практыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ламаі́зм

(ад лама​2)

кірунак будызму, які ўзнік у 7 ст. у Тыбеце і ў 16—18 ст. пашырыўся ў Манголіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мусо́н

(фр. mousson, ад ар. mausim = пара года)

устойлівы сезонны вецер, які мяняе свой кірунак ад зімы да лета на процілеглы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

оптаэлектро́ніка

(ад гр. optos = бачны + электроніка)

кірунак электронікі, які ахоплівае пытанні выкарыстання аптычных і электрычных метадаў апрацоўкі, захоўвання і перадачы інфармацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)