мігра́нт

(лац. migrans, -ntis = які перамяшчаецца)

1) асоба, якая выконвае міграцыю 1 (параўн. імігрант 1, эмігрант 1);

2) жывёла, якая выконвае міграцыю 2 (параўн. імігрант 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

міфі́чны

1. mýthisch;

2. перан (казачны):

міфі́чная асо́ба éine legendäre Persönlichkeit;

міфі́чная жывёла Fábeltier n -s, -e;

3. (прыдуманы) erfúnden, áusgedacht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пясе́ц м

1. заал (жывёла) Polárfuchs m -es, -füchse, Éisfuchs m;

2. (футра):

блакі́тны пясе́ц Bláufuchs m;

бе́лы пясе́ц Wéißfuchs m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

а́ддакс

(лац. addax)

жвачная парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, пашыраная ў Амерыцы; нубійская антылопа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

альбіно́с

(ісп. albinos, ад лац. albus = белы)

чалавек або жывёла з адзнакамі альбінізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

анімалі́зм

(фр. animalisme, ад лац. animal = жывёла)

адлюстраванне жывёл у жывапісе і скулыпуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

апо́сум

(індз. oposon)

невялікая жывёла сям. сумчатых пацукоў, якая водзіцца ў лясах Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

куду́​1

(афр. kudu)

парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, пашыраная ў Афрыцы; лясная антылопа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

inteligentny

inteligentn|y

разумны; кемлівы, цямлівы;

~e zwierzę — разумная жывёла;

~a maszyna — разумная машына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жа́ба, -ы, мн. -ы, жаб, ж.

1. Бясхвостая земнаводная жывёла з доўгімі заднімі канечнасцямі, бугрыстай, часта бародаўчатай слізкай скурай бурага, шэрага або зялёнага колеру, якая водзіцца ў вільготных мясцінах.

Травяная ж.

Ж. азёрная.

2. Тое, што і рапуха.

|| памянш. жа́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. жа́бін, -а.

Жабіна ікра.

○

Грудная жаба — бытавая назва стэнакардыі.

◊

Пнецца як жаба на купіну (разм., пагард.) — лезці куды-н. напралом з мэтай дамагчыся свайго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)