slang​1 [slæŋ] n. слэнг, жарго́н;

use slang гавары́ць на жарго́не

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блю́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм.

1. Гаварыць глупства.

2. Гаварыць у сне, у забыцці, трызніць. Усю ноч Ірка кідалася спрасоння, блюзніла — гарачая, не падступіцца, — і клікала сваіх аленяў. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярзці́ і ве́рзці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, верзяце; пр. вёрз, вярзла і верзла, ‑ло; незак., што.

Разм. Гаварыць недарэчнасці, бязглуздзіцу.

•••

Вярзці (малоць, плесці) лухту — балбатаць, гаварыць што‑н. неверагоднае, недарэчнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаміле́тыка

(гр. homiletikos = уменне гаварыць з людзьмі)

раздзел багаслоўя, у якім разглядаюцца тэарэтычныя і практычныя пытанні царкоўных пропаведзяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэклама́цыя

(лац. declamatio = выпрацоўка красамоўства)

1) выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць;

2) перан. штучна ўзнёслая манера гаварыць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГЛУХАНЕМАТА́,

адсутнасць ці цяжкае парушэнне слыху і звязаная з гэтым адсутнасць мовы. Прычыны ўзнікнення глуханематы — прыроджаная ці набытая ў раннім дзяцінстве (1—2 гады) глухата. У сучаснай педагогіцы і медыцыне тэрмін глуханемата лічаць устарэлым. Заняткі з выкарыстаннем сурдапед. прыёмаў навучання дазваляюць навучыць глухога гаварыць.

т. 5, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

іранізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., з каго-чаго і без дап.

Адносіцца з іроніяй да каго-, чаго-н., гаварыць з іроніяй пра каго-, што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

szydzić

незак. гаварыць з’едліва (здзекліва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

марнасло́ў, ‑слова, м.

Разм. Той, хто любіць многа гаварыць; балбатун, пустаслоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глуханемата́, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.

Адсутнасць слыху і здольнасці гаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)