Полк ’вайсковая адзінка’ (ТСБМ), ’род, племя’ (Бяльк.), ’вельмі многа’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Укр. полк, рус. полк, польск. pułk, ст.-польск. pełk (імя ўласнае Świętopełk), в.-луж. połk, чэш., славац. pluk, серб.-харв. пук ’народ, тлум’, балг. пълк, ст.-слав. плъкъ. Прасл. *pьlkь. Адзінай думкі наконт паходжання гэтага слова няма. Найбольш верагодным лічыцца праславянскае запазычанне гоцкага *fulk(s) ’вайсковы атрад’, параўн. ст.-в.-ням. folc (суч. Volk) — ’народ’, войска’, але гэта не бясспрэчна (Чарных, 2, 53). Векслер (Гіст., 125) тлумачыць адсутнасць пераходу л > ў аднаўленнем л пад уплывам рус. полк. Банькоўскі (2, 526) параўноўвае з лат. palks, літ. pulkas ’мноства, тлум, статак; войска’, pulkáuti ’збірацца ў статак (пра птушак)’, санскр. pr̥nakti ’злучаць’, што сумнеўна (гл. Фасмер, 3, 311). Гл. таксама пулк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГІБЕ́РНА

(ад лац. hibernus зімовы),

1) у Стараж. Рыме зімовыя кватэры войска.

2) У Рэчы Паспалітай павіннасць зімовага ўтрымання войска і забеспячэння яго харчам, якую неслі жыхары дзярж. і царк. уладанняў (шляхецкія маёнткі былі вольныя ад яе). У 1649—52 заменена на аднайм. штогадовы падатак, скасаваны на сейме ў 1775. Вызначалася сеймамі ў памерах патрэбы, у ВКЛ у 1-й пал. 18 ст. дасягала 0,5 млн. злотых. З гіберны рабіліся выплаты гетманам, пісарам польным і інш. вайск. службоўцам.

В.С.Пазднякоў.

т. 5, с. 213

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

quarter​2 [ˈkwɔ:tə] v.

1. дзялі́ць, падзяля́ць на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі;

quarter an apple падзялі́ць я́блык на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі

2. fml раскватаро́ўваць, ста́віць на пасто́й;

quarter troops in the city раскватарава́ць во́йска ў го́радзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каго́рта

(лац. cohors, -rtis)

1) атрад войска ў Старажытным Рыме, які складаў дзесятую частку легіёна;

2) перан. моцна згуртаваная група людзей, аб’яднаных агульнай мэтай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

яныча́р

(тур. yeničeri = новае войска)

1) салдат рэгулярнай прывілеяванай пяхоты ў султанскай Турцыі (да 1826 г.);

2) перан. узброены ахоўнік дэспатычнай улады, карнік, кат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

nadciągać

nadciąga|ć

незак. надыходзіць, насоўвацца, набліжацца;

nadciągać burza — набліжаецца навальніца;

nadciągać wojsko — набліжаецца войска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wojsko

wojsk|o

н. войска;

~o regularne — рэгулярныя войскі;

służyć w ~u — служыць у войску

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schwúngkraft

f -

1) фіз. цэнтрабе́жная сі́ла

2) эне́ргія, дух (войска)

der Erfólg gab ihm néue ~ — по́спех натхні́ў яго́ [нада́ў яму́ но́вую сі́лу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spánnkraft

f -

1) пру́гкасць, эласты́чнасць, гну́ткасць; напру́жанасць (мускулаў)

2) жы́васць, руха́васць; эне́ргія

die ~ der Тrúppen — баявы́ дух во́йска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábmarsch

m -(e)s, -märsche выступле́нне, вы́хад (войска)

~ ántreten* — вы́ступіць у пахо́д

zum ~ blásen* — даць сігна́л да выступле́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)