арты́кул, ‑а, м.
1. Навуковы або публіцыстычны твор невялікага памеру ў зборніку, часопісе або газеце. Газетны, публіцыстычны артыкул.
2. Асобны раздзел, параграф у розных юрыдычных дакументах. Артыкул крымінальнага кодэкса. Артыкулы дысцыплінарнага статута.
3. Раздзел фінансавага плана, каштарыс, які вызначае крыніцу даходаў або мэту расходаў. Расходны артыкул.
4. Разрад, від чаго‑н. Важны артыкул экспарту.
5. Тып вырабу, умоўнае абазначэнне тавараў. Артыкул тканіны.
[Ад лац. articulus — частка, раздзел.]
•••
Перадавы артыкул — рэдакцыйны артыкул, змешчаны на першым месцы ў газеце, часопісе, у якім асвятляюцца найважнейшыя надзённыя пытанні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асно́ўны 1, ‑ая, ‑ае.
Найбольш важны, істотны, галоўны. Асноўны закон. Асноўная думка. Асноўныя сродкі вытворчасці. Асноўная задача. Асноўная спецыяльнасць. / у знач. наз. асно́ўнае, ‑ага, н. Звераў рашыўся на самае асноўнае, што магло яго выручыць. Алешка.
•••
Асноўны капітал гл. капітал.
У асноўным — у агульных, істотных рысах, у галоўным.
асно́ўны 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асновы (у 5 знач.). Асноўныя ніткі.
асно́ўны 3, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да асновы (у 8 знач.). Асноўны вокісел. Асноўная соль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асэ́сар, ‑а, м.
1. Гіст. У Старажытным Рыме, у сярэдневяковай Еўропе, у дарэвалюцыйнай Расіі і ў некаторых буржуазных дзяржавах — судовая службовая асоба, засядацель. [Няміра:] — Гэтулькі знайшлося асэсараў, як толькі паны прыйшлі, што кожнаму мы ўсёй вёскаю вінаватыя то таго, то гэтага, то за гэтае, то за тое асталіся. Чорны.
2. Разм. іран. Важны, уплывовы чалавек. [Павал:] — Ён [поп] думае, калі дачку аддаў за армейскага камандзіра, дык ужо вельмі вялікі асэсар. Чорны.
•••
Калежскі асэсар — грамадзянскі чын восьмага класа дарэвалюцыйнай Расіі.
[Лац. assessor.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
essential2 [ɪˈsenʃl] adj.
1. (to/for) істо́тны, неабхо́дны;
an essential part/component of smth. ве́льмі ва́жная ча́стка/надзвы́чай ва́жны кампане́нт чаго́-н.;
This discussion will be essential for the final decision. Гэта дыскусія будзе вельмі важнай для канчатковага рашэння.
2. гало́ўны, асно́ўны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
earnest
I [ˈɜ:rnɪst]
1.
adj.
1) пава́жны; шчы́ры, стара́нны
2) ва́жны
2.
n.
пава́жнасьць f.
•
- in earnest
II [ˈɜ:rnɪst]
n.
1) зада́так -ку m.
2) гара́нтыя f.
•
- earnest money
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
pregnant
[ˈpregnənt]
adj.
1) цяжа́рная, у цяжку́
2) по́ўны чаго́, бага́ты (на пачу́цьці)
pregnant with emotion — по́ўны пачуцьця́
3) ве́льмі ва́жны, ва́жкі; зьмясто́ўны
a pregnant remark — ва́жкая заўва́га
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wíchtig
a ва́жны, істо́тны, ва́жкі
~ tun*, sich ~ máchen — ва́жнічаць, задзіра́ць нос
er kommt fúrchtbar ~ vor, er nimmt sich fúrchtbar ~ — ён на́дта мно́га ўяўлце аб сабе́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
фінансі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Спецыяліст па вядзенню фінансавых аперацый. Рахункавод у сельскагаспадарчай арцелі — люстра, фінансіст, кантроль! «Беларусь». // Спецыяліст у галіне фінансавых навук. І здзіўляўся стары фінансіст (ён так называў сваю прафесію), нават вельмі здзіўляўся, што гэты дзіўны юнак, гэты проста сялянскі сын.. смяецца з яго прапановы. Брыль.
2. Уладальнік фінансаў, капіталаў; капіталіст, банкір. Там у гасцінай сабралася невялікая кампанія: гаспадар дома,.. яго поўная млявая жонка,.. важны госць — амерыканскі палкоўнік, а больш правільна, — амерыканскі фінансіст у форме палкоўніка. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
large [lɑ:dʒ] adj.
1. вялі́кі;
a lаrge city/room вялі́кі го́рад/пако́й
2. ва́жны, сур’ёзны;
a large problem ва́жная прабле́ма;
a large issue сур’ёзнае пыта́нне
♦
at large
1) нао́гул, у асно́ўным;
the public at large шыро́кія ко́лы грама́дства
2) на во́лі (пра збеглых звяроў)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
integral
[ˈɪntɪgrəl]
1.
adj.
1) неаддзе́льны; істо́тны, ве́льмі ва́жны
2) уве́сь; суцэ́льны, цэ́лы
3) Math. інтэгра́льны (вылічэ́ньне, раўна́ньне)
2.
n.
1) цэ́ласьць f., цэ́лы лік
2) Math. інтэгра́л -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)