бу́нгала м (лёгкі жылы будынак у трапічных краінах) Bungalow [´bʊŋgɑlo] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ліце́йня, ‑і, ж.

Майстэрня, цэх, дзе адліваюць металічныя вырабы. Пасярод двара доўгі нізкі будынак, цагляны. Тут мясціўся кавальскі цэх, ліцейня, такарня і блях[а]рня. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Амша́лы ’пакрыты мохам’ (БРС, КТС), амшанік ’будынак, куды ставяць вуллі з пчоламі на зіму’ (Мат. Гродз., Інстр. I), амшэннік ’будынак, праканапачаны мохам’ (Касп.), амшара ’імшара’ (Гарэц., Др.-Падб., БРС, Бяльк., Касп., Нас., КТС, Яруш.), амшарына ’тс’ (Шат., Касп.), амшыць ’перакладаць мохам’ (Нас., Касп.), амшэнь пограб з надрубленым верхам’ (Бяльк.), омшарник (Мат. Смал.) да мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chancellery

[ˈtʃænsələri]

n., pl. -leries

1) ка́нцлерства n. (паса́да й буды́нак)

2) сядзі́ба амбаса́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ампі́р, ‑у, м.

Мастацкі стыль, які ўзнік у часы Напалеона I, пашыраны галоўным чынам у архітэктуры і прыкладным мастацтве; позні класіцызм. Будынак у стылі ампір.

[Ад фр. empire — імперыя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Перакладваць мохам бярвёны, ставячы цёплы будынак. Імшыць хату. □ Вось і хата: дзед яшчэ імшыў Зруб яе смалісты, сукаваты. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурава́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Будынак з каменя або цэглы. Пабегла насустрач ліпавая алейка, брук і першыя гарадскія мураванкі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абэ́ржа

(польск. oberża, ад фр. auberge)

прасторная хата, вялікі будынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аэравакза́л

(ад аэра- + вакзал)

будынак для абслугоўвання пасажыраў паветранага транспарту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каза́рма

(іт. caserma)

будынак для размяшчэння асабовага складу воінскай часці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)