◎ Ламаццё ’ламота ў плячах’ (Шат.), рус. ломотьё ’тупы. працяглы боль’. Бел.-рус. ізалекса. Ад ламотайпрасл. lomota. Да ламаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ту́па прысл.

1. stumpf;

2. (боль, пачуцці) dumpf;

3. (пра чалавека) stúmpfsinnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цішэ́ць still [ruhig] wérden, sich berúhigen; náchlassen* vi, sich légen (пра вецер, боль)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пацішэ́ць сов.

1. (о звуках) стать ти́ше, поути́хнуть;

2. стать ти́ше, споко́йнее; присмире́ть;

дзе́ці ~шэ́лі — де́ти ста́ли ти́ше, споко́йнее (присмире́ли);

3. (стать менее интенсивным) уня́ться;

боль ~шэ́ў — боль уняла́сь;

ве́цер ~шэ́ў — ве́тер уня́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рзне́нце, рзне́ньця ’рэзкі боль у жываце’ (воран., шальч., Сл. ПЗБ). Паводле Мацкевіч (там жа, 4, 331), з польск. rznięcie ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; жа́лься; незак.

1. на каго-што або са злуч. «што». Выказваць жальбу, нездаволенасць; бедаваць.

Ж. на боль у грудзях.

2. на каго (што). Скардзіцца, наракаць на каго-н.; падаваць скаргу.

Ж. на суседа.

|| зак. пажа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сашчамі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шчэ́міцца; зак. (разм.).

1. Шчыльна самкнуцца, злучыцца (пра зубы, пальцы і пад.).

2. перан. Пра сэрца, душу: адчуць боль, цяжар пад уплывам якога-н. пачуцця.

Ад жалю сашчамілася сэрца.

|| незак. сашчамля́цца, -я́ецца і сашчэ́млівацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвастры́ць, -вастру́, -во́стрыш, -во́стрыць; -во́страны; зак., што.

1. Зрабіць больш вострым, успрымальным.

А. пільнасць.

А. слых.

2. Зрабіць больш моцным, цяжкім.

А. боль.

А. хваробу.

3. Зрабіць больш напружаным.

А. супярэчнасці.

А. адносіны.

|| незак. абвастра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абвастрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

анальге́тыкі

(ад гр. analgesia = адсутнасць болю)

лекавыя рэчывы, якія знімаюць або памяншаюць боль (напр. амідапірын, анальгін, марфін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гастралгі́я

(ад гастра- + гр. algos = боль)

схваткападобныя болі ў вобласці страўніка галоўным чынам пры яго захворваннях, неўрозах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)