ра́дый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.

[Ад лац. raduis — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Латуце́нь белы ’гарлачык белы. Nymphaea alba L.’ (гродз., віц., Кіс., Бел. зельн., Інстр. 2). Рэгіянальнае ўтварэнне з суф. ‑ень ад лотаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grzybień

м. бат. белы гарлачык (Nymphaea L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

białodrzew, ~u

м. бат. белы (серабрысты) топаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

белакача́нны, ‑ая, ‑ае.

Пра капусту, якая ў працэсе росту і развіцця ўтварае белы качан. Белакачанная капуста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарла́чыкавыя, ‑ых.

Сямейства вадзяных травяністых двухдольных раслін, да якіх адносіцца гарлачык белы, гарлачык жоўты і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланта́н, ‑у, м.

Хімічны рэдказямельны элемент, белы метал, які акісляецца ў паветры і гарыць пры награванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ла, ‑ы, ж.

Біты белы хлеб прадаўгаватай формы. Маці паставіла гасцям гарэлку, шабасовую рыбу, халу. Бядуля.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налі́ў, -лі́ву, м.

1. гл. наліць.

Н. бензіну ў цыстэрны.

2. Ступень напоўненасці чаго-н. вадкасцю.

Бутэлька з няпоўным налівам.

3. Набуханне сокамі пладоў, зерня.

Н. зерня.

4. Пухліна на назе ў каня (спец.).

○

Белы наліў — гатунак ранніх яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ivory

[ˈaɪvəri]

1.

n., pl. -ries

1) слано́вая ко́стка

2) крэ́мава-бе́лы ко́лер

2.

adj.

1) з слано́вае ко́сткі

2) крэ́мава-бе́лы, ко́леру слано́вае ко́сткі

•

- ivories

- ivory black

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)