Verbum

анлайнавы слоўнік

fit³ [fɪt] v.

1. падыхо́дзіць, адпавяда́ць;

Your description fits the facts. Ваша апісанне адпавядае фактам.

2. пасава́ць; быць якра́з (памерам);

This suit fits him very well. Гэты касцюм добра сядзіць на ім.

3. прыла́джваць, прыладко́ўваць

fit in [ˌfɪtˈɪn] phr. v.

1. знахо́дзіць час (для чаго-н./каго-н.);

I can fit you in next week. Я магу прызначыць вам сустрэчу на наступным тыдні.

2. (with) супада́ць; падыхо́дзіць;

That fits in with my plans. Гэта цалкам супадае з маімі планамі;

His story fits in with hers. Яго аповед пацвярджае яе словы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

think [θɪŋk] v. (thought)

1. ду́маць, разважа́ць, мы́сліць

2. лічы́ць, меркава́ць

3. (of) прыдумля́ць, прыду́мваць

♦

think aloud разважа́ць уго́лас;

think better (of) пераду́маць, змяні́ць наме́р;

think well/poorly of smb./smth. быць до́брай/ке́пскай ду́мкі пра каго́-н./што-н.;

think nothing of it! дарма́, нічо́га!;

think twice about (doing) smth. паду́маць дво́йчы перш чым зрабі́ць што-н.

think out [ˌθɪŋkˈaʊt] phr. v. праду́мваць, абду́мваць;

a very well thought out plan ве́льмі до́бра праду́маны план

think through [ˌθɪŋkˈθru:] phr. v. абду́мваць

think up [ˌθɪŋkˈʌp] phr. v. прыду́мваць;

think up a story выду́мваць гісто́рыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

léiden

1) паку́таваць

2) цярпе́ць, дапуска́ць

Scháden ~ — цярпе́ць стра́ту

j-n gut [gern] ~ können* [mögen*] — до́бра ста́віцца да каго́-н.

1) (an D, unter D, durch A) паку́таваць (ад чаго-н.)

2) (an D) хварэ́ць (чым-н., на што-н.)

únter etw. (D) ~ — паку́таваць ад чаго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ве́льмі нареч. весьма́, о́чень, сли́шком, кра́йне; кре́пко; стра́шно; чрезме́рно;

не в. стара́нна — не сли́шком приле́жно;

усё гэ́та было́ в. ціка́ва — всё это бы́ло о́чень интере́сно;

в. дзі́ўна, што ты ўдзе́льнічаеш у гэ́тай спра́ве — меня́ кра́йне удивля́ет твоё уча́стие в э́том де́ле;

гэ́та мне в. надаку́чыла — э́то мне стра́шно надое́ло;

в. ўдзя́чны — весьма́ благода́рен;

в. гро́зны — чрезме́рно (сли́шком) гро́зный;

в. до́бра — о́чень хорошо́;

◊ в. паважа́ны — высокоуважа́емый;

не в. (што) — не о́чень (не ахти́, та́к себе)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przecież

1. ж (жа);

przecież już mówiłem! — я ж ужо казаў!;

przecież wiesz — ты ж ведаеш;

przecież to nie ma sensu! — гэта ж не мае сэнсу!;

przecież tylko rok — усяго толькі год;

2. аднак (жа), але (ж);

zna rzecz dobrze, a przecież się pomylił — ён добра ведае справу, аднак жа памыліўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dosyć

1. дастаткова; даволі;

mieć dosyć czasu — мець дастаткова (даволі) часу;

nigdy nie ma dosyć — заўсёды яму мала (не хапае);

2. даволі, досыць;

dosyć dobrze — даволі добра;

był dosyć młody — ён быў досыць (даволі) малады;

3. даволі, досыць, хопіць, годзе;

dosyć o tym! — хопіць (даволі, досыць, годзе) пра гэта;

гл. dość

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сядзе́ць

1. sitzen* vi;

заста́цца сядзе́ць sitzen bléiben*;

сядзе́ць на кані́ zu Pférde sitzen*;

сядзе́ць за стало́м am Tisch sitzen*; zu [bei] Tisch sitzen* (за ежай);

сядзе́ць на ку́кішках hócken vi; káuern vi;

сядзе́ць за кні́гамі über den Büchern sitzen*;

◊ сядзе́ць пад замко́м hínter Schloss und Ríegel sitzen*, éingesperrt sein;

2.:суке́нка сядзі́ць до́бра das Kleid sitzt gut;

◊ сядзе́ць на мялі́ auf dem Tróck(e)nen sitzen*;

сядзе́ць на я́йках auf den Éiern sitzen*; brüten vi;

сядзе́ць сі́днем разм zu Háuse hócken, ein Stúbenhocker sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рэ́дкі, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова густы, вадзяністы. Рэдкі кісель. Рэдкая страва. Рэдкая смятана.

2. Які складаецца з аднародных прадметаў, часцінак, размешчаных не блізка адзін ад другога. На кіламетраў шэсць цягнуўся .. рэдкі лес, у якім хвоя ад хвоі стаяла на метраў пяцьдзесят ці часам сто. Чорны. Трохі .. [барада] няроўная ў .. [дзеда] — адна палавіна густая, другая — рэдкая. Лынькоў. // Размешчаны далёка адзін ад другога. Рэдкія ліхтары асвятлялі вуліцу. Гартны. [Азорыч:] З табою мы прайшлі З Барысава семнаццаць кіламетраў — І хоць бы дзе адна буйная часць! Разведка толькі, рэдкія заставы... Глебка. Нейкі час ехалі моўчкі. Лес парадзеў, стала святлей. У прасветліны відаць было неба з рэдкімі зоркамі. Асіпенка. // Не шчыльна сатканы або сплецены. Рэдкі невад. Рэдкі кошык. □ Праз рэдкую тканіну на вокнах пранізваецца ранішні водсвет. Бядуля.

3. Не густы (пра туман і пад.). Першы туман, лёгкі і рэдкі, як пара над гаршком, пачаў ўздымацца над рэчкаю, гусцець і большаць. Мурашка. // Не насычаны, разрэджаны (пра паветра, святло і пад.). Рэдкае святло. □ Мацей прынёс з-пад паветкі бярэмца дроў, пакідаў іх у рэдкі душок астылай печы. М. Стральцоў.

4. Які адбываецца праз вялікія прамежкі часу, бывае не часта. Цімох не любіў кампаніі і стараўся меней стыкацца з пастухамі. А калі і бывалі спатканні з імі, то вельмі рэдкія і выпадковыя. Колас. Недзе чуваць былі рэдкія выбухі. Дамашэвіч.

5. Які не часта сустракаецца, незвычайны. Там ужо заўважылі .. [кітоў] і згуртаваліся ля варта, каб падзівіцца на такіх рэдкіх, незвычайных марскіх жыхароў. Маўр. [Мікалай] добра разумеў, што гэта вельмі рэдкая выпадковасць — сустрэць таго, каго шукаеш на такім фронце, у мільённым натоўпе палонных. Шамякін. // Выдатны, выключны па сваіх якасцях. — Дык пан добра знае пана Турсевіча? — спытала пані падлоўчая: — Ах, які гэта быў рэдкі чалавек! — Зад на яна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім; займ. асаб. 3 ас. адз. н.

1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка ніякага роду адзіночнага ліку, які ў папярэднім кантэксце абазначае прадмет гаворкі. Люблю, як шуміць жыта Сваім вусатым калоссем. Шуміць, смугою спавіта, Што зернем яно налілося. Шымук. Бярэ на повад свёкар Цыбатае цяля. Яно глядзіць здаля Сваім тужлівым вокам. Голуб. У садку, на самай сярэдзіне, уцалела адна яблыня. Лісце яе, праўда, прыхапіла агнём, яно завяла. Якімовіч. // (у спалучэнні са словам «само»). Іменна тое, а не іншае; тое самае.

2. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар. Вось яно, тлумачэнне.

3. Ужываецца з пабочнымі словамі і ў безасабовых сказах у знач. узмацняльнай часціцы. [Яўхім:] — Праца, яно, вядома, нялёгкая, але заробак ёсць. С. Александровіч. — Яно добра маразком пагрэцца. Зарэцкі. // у знач. наз. яно́, яго́, н. Тое, што і гэта (у 4 знач.). [Голас:] — Куды, маладзічка, ідзеш? — Наташа спалохана азірнулася. — А ты не бойся. От ужо напалоханая... Ды яно ўсе цяпер такія. Асіпенка. // у знач. наз. яно́, яго́, н. Паказвае на якія‑н. акалічнасці, з’явы, падзеі і пад., пра якія ідзе гутарка, якія знаходзяцца перад вачамі. Садзімся сабе ў сваю машыну і едзем. Яно і добра. Корбан. Здарылася яно неяк так, што [Галя] расла адна. Ермаловіч.

4. Ужываецца ў значэнні займенніка «гэта», паказваючы на што‑н. раней названае, упамянутае. Мне кажуць, што старасць прыгнула мяне, Не тое гавораць, не так яно, не! А. Александровіч. / У спалучэнні з часціцай «і». Так яно і ёсць: палонка. «Ну і разява», у думках аблаяў сябе Дзімка. Аляхновіч. Яно і крыўдаваць не было на каго. Кавалёў.

•••

Вось яно што! Вось яно як! гл. вось ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дані́на, ‑ы, ж.

1. Натуральны або грашовы падатак, які ў старажытныя і сярэднія вякі збіраўся князем, феадалам і пад. са сваіх падданых або пераможцам з пераможанага народа. Абкласці данінай. Збіраць даніну. □ Як аднаму з буйнейшых гарадоў старажытнай Русі, у свой час, па дагавору, выплачваў даніну Полацку нават сам Царград. Васілевіч.

2. Ахвяраванне, дар каму‑, чаму‑н. Нік цярпліва чакае. Потым знімае кепку і абыходзіць усіх, прымаючы даніну. Лынькоў. Ксяндзы і панкі, калі не ўсе падпісваліся на газету, то давалі пэўную даніну на яе выданне. Колас. // перан. Тое, што неабходна аддаць як належнае, заслужанае. Даніна павагі. □ Поля добра разумее, што.. ўзнагарода — даніна вялікай бацькавай рабоце, яго прафесарскай годнасці. Мікуліч. Я ў сэрца прагнае ўбіраю Даніну удзячнасці людской Майму спагадліваму краю, Маёй Радзіме дарагой. Гілевіч. // Вымушаная або мімавольная ўступка чаму‑н. Даніна модзе. Даніна часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)