аа́зіс

(лац. oasis, ад егіп. Oasia = назва старажытнаегіпецкага горада)

1) месца ў пустыні, дзе ёсць вада і расліннасць;

2) перан. тое, што з’яўляецца прыемным выключэннем на агульным шэрым фоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аргана́ўты

(гр. Argonautai, ад Argo = назва карабля + nautes = мараплавец)

1) міф. група старажытнагрэчаскіх герояў, якія плавалі ў Калхіду па залатое руно;

2) перан. адважныя мараплаўцы, шукальнікі прыгод на моры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэ́льта-фўнкцыя

(ад гр. delta = назва чацвёртай літары грэчаскага алфавіта + функцыя)

сімвал, што прымяняецца ў матэматычнай фізіцы пры рашэнні задач, у якія ўваходзяць сканцэнтраваныя велічыні (нагрузка, зарад і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карст

(ням. Karst, ад серб. Kras = назва плато ў Сербіі)

комплекс з’яў, якія ўзнікаюць у выніку растварэння горных парод прыроднымі водамі (пячоры, варонкі, катлавіны, яры і інш.); карставыя з’явы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лацаро́ні

(іт. lazzaroni, ад ісп. lázaro = жабрак)

1) удзельнікі паўстання ў Паўн. Італіі супраць іспанскага панавання ў 17 ст.;

2) назва дэкласаваных элементаў у Італіі ў 18—19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лімбургі́т

(ад ням. Limburg = назва гары ў Германіі)

вітрапарфіравая, ультраасноўная магматычная горная парода, складзеная з шклаватага базісу шчолачнага саставу з патэнцыяльнымі нефелінам і палявым шпатам, вылучэннямі алівіну і аўгіту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меа́ндр

(лац. maeander, ад гр. Maiandros = назва звілістай ракі ў Малой Азіі)

1) звіліна, лука ў цячэнні ракі, характэрная для раўнінных рэк;

2) геаметрычны арнамент у выглядзе выгнутых ліній.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ном

(гр. nomos = літар. закон, пастанова; песня)

1) старажытнагрэчаская назва асноўнай адміністрацыйнай адзінкі (акругі) у Стараж. Егіпце;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка сучаснай Грэцыі;

3) песня, гімн у старажытных грэкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сізі́гіі

(гр. syzygia = з’яднанне, сувязь)

агульная назва дзвюх фаз Месяца — маладзіка і поўні, з якімі звязаны вялікія прылівы каля берагоў акіянаў і мораў, а таксама зацьменні Месяца і Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

я́хант

(ст.-польск. jachant < с.-в.-ням. jāchant, ад лац. hyacinthus < гр. hyakinthos)

1) даўнейшая назва рубіну і сапфіру;

2) ювелірна апрацаваны кавалачак гэтых камянёў (напр. пярсцёнак з яхантам).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)