Verbum

гра́цыя, -і, ж.

1. Стройнасць, прыгажосць у рухах цела, позе.

2. мн. -і, -цый. Від карсета — жаночы эластычны шырокі пояс, які ахоплівае торс і падтрымлівае грудзі.

бру́шка, -а, мн. -і, -аў, н.

1. Тоўсты жывот у чалавека (разм., жарт.).

За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спец.).

Б. чмяля.

метэары́т, -а, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Цвёрдае касмічнае цела, што падае на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

|| прым. метэары́тны, -ая, -ае і метэары́чны, -ая, -ае.

каве́рна, -ы, мн. -ы, -ве́рн і -аў, ж. (спец.).

Поласць, якая ўтвараецца ў органах цела ў выніку разбурэння тканкі.

К. ў лёгкіх.

|| прым. каверно́зны, -ая, -ае.

каратэ́, нескл., н.

Спартыўная барацьба, якая выкарыстоўвае эфектыўныя прыёмы японскай сістэмы самаабароны без зброі, заснаванай на ўдарах рукамі і нагамі па найбольш уразлівых месцах цела чалавека.

пячо́рысты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю пячор.

П. край.

2. Губчаты па будове, з вялікай колькасцю пустот, каналаў (спец.).

Пячорыстае цела.

|| наз. пячо́рыстасць, -і, ж.