Ваню́чка ’мяккая трава з непрыемным пахам’ (Бяльк.). Да ванючы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тро́йзелле ‘лекавая трава’ (жытк., Нар. Гом.). Гл. труйзеле, трызелле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заварушы́цца сов.
1. зашевели́ться; (начать двигаться — ещё) задви́гаться;
дзіця́ ~шы́лася ў калы́сцы — ребёнок зашевели́лся в лю́льке;
трава́ ~шы́лася пад ве́трам — трава́ зашевели́лась под ве́тром;
па́льцы ~шы́ліся — па́льцы зашевели́лись (задви́гались);
2. (начать суетливо двигаться) завози́ться; закопоши́ться;
3. (о множестве мелких животных) закише́ть, закопоши́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ата́ва, ‑ы, ж.
Трава, якая вырасла ў той жа год на пакошы. На лугах ужо рассцілалася зялёнымі аксамітамі пяшчотна-кволая атава. Колас. Проста атаву скасіць, ды не проста ў хлеў скласці. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзя́тлавіна, ‑ы, ж.
Дзяцеліна, дзяцельнік. Трава расла ля самых каляін, густа бялелі галоўкі дзятлавіны, пахла мятай і рамонкамі. Хадкевіч. Пад мордай у каня ляжала зялёная прывялая дзятлавіна, але ён не еў. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўтля́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць жаўтлявага; жоўтае адценне ў афарбоўцы чаго‑н. Бралася трава між дарогай і полем роўнай зялёнаю шчоткай, ільснілася, глушыла, забівала маладую жаўтлявасць, што свіцілася знізу, ад зямлі. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасу́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пасушыць.
2. у знач. прым. Які высах, сухі. На хвалях, што разыходзіліся ад бартоў, гойдалася пасушаная трава — мусіць, недзе ўначы пазносіла вадой копы. Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпу́дрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Злёгку напудрыць сабе твар. Прыпудрыцца перад люстэркам. // перан. Злёгку пакрыцца пылам, мукой і пад. Трава ў канавах і жоўтыя мяцёлкі цытвору на ўзбочынах прыпудрыліся дарожным пылам. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ко́зарыца ’сухая трава’ (Сцяшк. Сл.). Да каза 2 ці казань‑
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Му́рыва ’мурава-трава’ (Бір. Дзярж.). Да мур 2, му́рава (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)