Verbum

работада́вец, -да́ўца, мн. -да́ўцы, -да́ўцаў, м. (афіц.).

Той, хто дае работу, наймае рабочую сілу.

узло́мшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўзломлівае што-н. з мэтай абрабавання.

хлебаро́б, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца хлебаробствам.

|| прым. хлебаро́бскі, -ая, -ае.

чайха́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік чайханы, а таксама той, хто абслугоўвае чайхану.

чалавекалю́бец, -бца, мн. -бцы, -бцаў, м.

Той, хто любіць людзей, гатовы дапамагчы ім; гуманіст.

эксплуата́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто эксплуатуе іншых.

|| прым. эксплуата́тарскі, -ая, -ае.

ахво́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто мае жаданне заняцца чым-н., узяцца за якую-н. справу.

2. да каго-чаго, на што або з інф. Той, хто схільны да чаго-н., аматар чаго-н. (разм.).

А. пагаварыць.

3. на што. Той, хто хоча атрымаць, набыць што-н. (разм.).

На кнігу знайшлося многа ахвотнікаў.

|| ж. ахво́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ла́патнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Той, хто пляце і прадае лапці (уст.).

2. Той, хто ходзіць у лапцях (пра беднага селяніна; уст.).

3. Неадукаваны, некультурны, адсталы чалавек (звычайна як лаянкавае слова; пагард.).

Вахлак, л. няшчасны.

натхня́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто натхняе.

|| ж. натхня́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.