1.указальная. Служыць для выдзялення, падкрэслівання таго ці іншага слова ў сказе. І яшчэ было чым міла Тое поле хлапчуку, Гэта тым, што дзед Курыла Там яго трымаў руку.Колас.Гэта Ленін навучыў, каб народ шчасліва жыў.З нар.// Паказвае на ўдакладняльны сэнс другой часткі выказвання. Адзін дуб у полі — гэта не лес. □ Службовы аўтобус імчыцца па бетаніраванай дарозе — гэта едуць у Бярозу.. будаўнікі.Дадзіёмаў.
2.узмацняльная. Служыць для ўзмацнення значэння папярэдняга займенніка, прыслоўя, часціцы ў пытальных, клічных і даданых сказах. [Альжбета:] Куды вы, родненькія, ці ж гэта вы ўсё яшчэ з рынку едзеце?Купала.Чалавек у космасе! Як гэта здорава, сябры!А. Александровіч.Няма патрэбы ўсяму ўзводу ісці пад Доўгі Брод, як гэта было намечана раней.Колас.
•••
Гэта яшчэ (толькі) кветачкі — пра пачатак чаго‑н., звычайна непажаданага, за якім трэба чакаць яшчэ большага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлучы́цца, ‑лучуся, ‑лучышся, ‑лучыцца; зак.
1.зкім і без дап. Расстацца, перастаць быць разам (пра блізкіх, сяброў). Здарылася так, што неразлучныя сябры разлучыліся: загад ёсць загад.Васілёнак.Не магла і падумаць старая, што трэба будзе з Лідачкай разлучыцца.Брыль.// Перастаць жыць разам (пра мужа і жонку); разысціся. [Агата:] — Няма Хведара. — [Антось:] — А дзе? — Другі год няма ўжо... Разлучылася я з ім.Чорны.//перан. Пакінуць што‑н. дарагое, блізкае, адмовіцца ад чаго‑н. звычнага. Цяжка раптоўна разлучыцца з думкай аб шчасці.Дамашэвіч.Лявон Лук’янавіч Кулакоўскі не па сваёй ахвоце разлучыўся з пасадай дырэктара школы.«Вожык».
2. Перастаць быць злучаным з чым‑н.; аддзяліцца. Канцы правадоў разлучыліся.
3. Падзяліцца, раздзяліцца. [Руневіч] памятаў, як прыходзілі хлопцы, паасобку і групамі, як абрастаў іх атрад, як разлучыўся на два, як да двух прырос трэці, чацвёрты.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dick
a
1) то́ўсты, по́ўны, тлу́сты, таўсма́ты
drei Méter ~ — таўшчынёй ў тры ме́тры
2) густы́ (пра вадкасць)
~е Milch — сыраква́ша, кі́слае малако́
◊ ~e Luft! — небяспе́ка!
~e Fréunde — неразлу́чныя [шчы́рыя] сябры́
das ~e Énde kommt nach — гэ́та яшчэ́ кве́тачкі, а я́гадкі бу́дуць
mit j-m durch ~ und dünn géhen* — ісці́ за кім-н. у аго́нь і ваду́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пра, прыназ.зВ.
Спалучэнне з прыназоўнікам «пра» выражае аб’ектныя адносіны; ужываецца пры абазначэнні прадмета размовы, думкі або пачуцця. Падрабязна распытвала Ульяна пра Арыніну службу, жыццё, заработак, пра выхадныя дні.Колас.Спяваў на сцэне млява Ленскі Пра залатыя дні вясны.Панчанка.Сябры, успомнім пра сяброў, Пра тых, што не прыйшлі.Броўка.Вось пайшлі .. [людзі] спаць і панеслі з сабою руплівасць пра заўтра.Скрыган.// У загалоўках — для ўказання на тэму, аб чым гаворыцца ў апавяданні, главе, раздзеле і пад. Пра час і пра сябе. □ Пра смелага ваяку Мішку і яго слаўных таварышаў.Лынькоў.
•••
Ні за што ні пра што — зусім без падстаў, без прычыны. [Даніла:] Вось ні за што ні пра што пахавалі чалавека. А ён, можа, цяпер у дарозе — Чырвоную Армію вядзе.Крапіва.І собіла ж, каб гэткае ліха ні за што ні пра што звалілася на маю галаву?Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магазі́н, ‑а, м.
1. Прадпрыемства рознічнага гандлю; крама. Прадуктовы магазін. Прамтаварны магазін. □ — А гэта вось дом стаіць, — кажа.. [Люся]. — Вялікі-вялікі! І магазін, дзе прадаецца хлеб.Брыль.
2.Спец. Прыстасаванне ў апараце або прыборы ў выглядзе каробкі або трубкі, куды закладваецца некалькі аднародных прадметаў (напрыклад, патронаў у аўтамат). Як толькі пачало цямнець, я засунуў пісталеты ў кішэню, паклаў туды ж запасныя магазіны з патронамі і пайшоў на ўмоўленыя кватэры.Карпюк.// Запасное месца ў вуллі для мёду на выпадак багатага медазбору. // Дапаможная прылада для электратэхнічных вымярэнняў.
3. Рэзервуар у лямпе, куды наліваюць газу. Моўчкі наліла [Галіна] ў магазін газы, падраўняла нажнічкамі кнот, запаліла яго і павесіла лямпу ў куце над сталом.Галавач.
4.Уст. Будынак, у якім захоўвалася грамадскае збожжа. Праходзячы міма вёсачкі, сябры ціхенька падкраліся да магазіна, дзе хавалася збожжа, і прыбілі на сценах некалькі лістовак і брашур.Колас.
[Фр. magazin, іт. magazzino ад араб. mahāzin — склады.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
towarzystwo
towarzystw|o
н.
1. таварыства;
~o akcyjne — акцыянернае таварыства;
~o holdingowe — холдынг-кампанія;
~o ubezpieczeniowe — страхавое таварыства;
2. кампанія;
dotrzymać — ( komu)
~a — скласці каму кампанію;
być obytym w ~ie — умець трымацца на людзях (у кампаніі);
wpaść w złe ~o — трапіць у дрэнную кампанію;
~o od brydża — сябры па брыджу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
członek
I człon|ek
м. член, чалец; сябра; супольнік;
~ek partii — чалец (член) партыі;
~ek Akademii — член Акадэміі; акадэмік;
~ek rzeczywisty — правадзейны чалец (член);
~ek korespondent — член-карэспандэнт;
przyjąć kogo na ~ka — прыняць каго ў члены (чальцы; сябры)
IIм.
1. член; канечнасць; канцавіна;
~ki ciała — часткі (члены) цела;
2. член; пеніс; чэлес
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
thick2[θɪk]adj.
1. то́ўсты;
thick with dust пакры́ты то́ўстым сло́ем пы́лу;
thick type тлу́сты шрыфт
2. густы́ (лес, суп і да т. п.);
thick clouds ця́жкія хма́ры;
The air was thick with snow. Падаў густы снег;
The street was thick with traffic. Вуліца была забіта машынамі.
3. ні́зкі, хры́плы (пра го́лас)
♦
have a thick headinfml быць тупава́тым;
have a thick skin быць таўстаску́рым;
give smb. a thick earBrE, infml даць каму́-н. у ву́ха;
a bit too thick гэ́та ўжо зана́дта, залі́шне;
as thick as two short planksBrE, infml ≅ тупы́ як абу́х;
as thick as thievesinfml ≅ іх вадо́й не разалье́ш; неразлу́чныя (сябры)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АНСА́МБЛЬ,
1) група музыкантаў-інструменталістаў або спевакоў, аб’яднаных для сумеснага выканання. Ансамблі падзяляюцца паводле складу (аднародныя і мяшаныя), колькасці ўдзельнікаў (дуэт, трыо, квартэт, квінтэт і інш.); пашыраны эстрадныя вак.-інстр. ансамблі, рок-групы. Ансамблем наз. таксама і вял. выканальніцкія калектывы, якія ўключаюць групы вакалістаў, інструменталістаў, танцораў (ансамбль песні і танца, ансамбль танца). Сярод вядомых бел. ансамбляў: Беларускі вакальны квартэт, Дзяржаўны смыковы квартэт БССР, вак. квартэт «Купалінка», вак.-інстр. ансамбль «Песняры», «Верасы», «Сябры», ансамбль нар. музыкі «Свята» і «Крупіцкія музыкі», ансамбль салістаў «Класік-Авангард», ансамбль старадаўняй музыкі «Кантабіле», рок-група «Сузор’е», харэагр. Ансамбль «Харошкі». Устойлівыя тыпы ансамбляў склаліся і ў вясковым муз. побыце розных народаў, у т. л. беларусаў (гл.Гурт, Народныя інструментальныя ансамблі).
2) Муз. твор для ансамбля выканаўцаў (дуэт, трыо, квартэт і інш.) ці структурна завершаны фрагмент для групы салістаў у оперы, араторыі, кантаце.
3) Стройнасць, зладжанасць выканання.
4) У тэатральным мастацтве — зладжанае, узгодненае выкананне сцэнічнага твора ўсімі ўдзельнікамі спектакля. Садзейнічае найб. поўнаму раскрыццю маст. сутнасці драм. твора, гарманічнаму спалучэнню ў адзінае цэлае знешніх і ўнутр. кампанентаў тэатр. дзеяння, выяўляе стылявое адзінства спектакля. Выдатнымі ўзорамі ансамбля з’яўляюцца лепшыя спектаклі бел. т-раў імя Я.Купалы («Паўлінка» Я.Купалы, «Трыбунал» А.Макаёнка), імя Я.Коласа («Несцерка» В.Вольскага, «Раскіданае гняздо» Я.Купалы), юнага гледача («Папараць-кветка» І.Козела) і інш.