спры́нтэр

(англ. sprinter)

спартсмен, які спецыялізуецца ў спрынце (параўн. стаер 1).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цяжкавагавік, ‑а, м.

1. Спартсмен цяжкай вагі. Спаборніцтвы цяжкавагавікоў.

2. Конь цяжкавагавай пароды, здольны перавозіць вельмі цяжкія грузы; цяжкавоз.

3. Спец. Цяжкавагавы, з вялікім грузам таварны поезд. Пасля праходу пасажырскага ў Ганцавічах цяжкавагавік зноў крануўся ў дарогу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэмпіён назоўнік | мужчынскі род

  1. Спартсмен (або спартыўная каманда) — пераможца ў спаборніцтвах па якому-н. віду спорту на першынство горада, краіны, свету.

    • Ч. свету па шахматах.
    • Ч. Еўропы па боксу.

  2. Жывёліна, якая заняла першае месца на выстаўцы, спаборніцтвах.

|| жаночы род: чэмпіёнка.

|| прыметнік: чэмпіёнскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Ас лётчык вышэйшага класа; у апошні час наогул спецыяліст вышэйшага класа’. З рус. ас (Крукоўскі, Уплыў, 82), дзе з 1910 (Успенскі, ЯиМ, 6–7, 198) з франц. as, якое ў значэнні ’добры салдат, лепшы спартсмен’ фіксуецца з XX ст.; лац. assiṡ няяснага паходжання абазначала адзінку вагі грашовую адзінку, у французскай з XII ст. азначала грашовую адзінку, адзінку на касцях, а потым на картах (на выкарыстанне ас як картачнага тэрміна ў беларускай мове ўказваў Карскі Чарнышову, Избр. тр., 2, 444), адкуль і перайшло ў спартыўнае і вайсковае арго.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атле́т

(гр. athletes)

1) спартсмен, які займаецца атлетыкай, 2) чалавек моцнага складу і вялікай фізічнай сілы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гімна́ст

(гр. gymnastes)

1) спартсмен, які займаецца гімнастыкай (спартыўнай, мастацкай);

2) артыст, які валодае цыркавым гімнастычным майстэрствам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

юніёр

(лац. iunior = малодшы)

спартсмен ад 18 да 20 гадоў, які ўдзельнічае ў спаборніцтвах сваёй узроставай групы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

яхтсме́н

(англ. yachtsman, ад yacht = яхта + man = чалавек)

спартсмен, які займаецца водным спортам на яхтах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

плывец, плыўца, м.

1. Той, хто плавае; той, хто ўмее плаваць. Яны кінуліся ў адзежы ў глыбокія воды ракі. Каляда быў добрым плыўцом. Гурскі. // Спартсмен, які займаецца плаваннем.

2. Уст. Той, хто плавае на якім‑н. судне. Не ведаюць плыўцы пакоры, Калі ідуць у смелы рэйд. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абабегчы дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Бягом зрабіць круг вакол каго-, чаго-н.

    • А. гумно.
    • А. вакол дома.

  2. Бегучы, абмінуць каго-, што-н.

    • Абабег нас толькі адзін спартсмен.

  3. Паспешліва, бегаючы, пабываць у многіх, у розных месцах.

    • А. ўсіх суседзяў.

  4. пераноснае значэнне: Хутка распаўсюдзіцца, стаць вядомым.

    • Навіна абабегла ўсю вёску.

|| незакончанае трыванне: абабягаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)